ရန္ကုန္သားတာေတ Wednesday, September 15, 2010 ေထြရာေလးပါး
.ေနျပည္ေတာ္ ေသနာ သီရိ ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ လယ္ကြင္း ျပင္ေပၚတြင္ ထီးတည္းရပ္ကာ ပုဆိုးကြင္းသိုင္း ထားသည့္ လူတဦး “ႀကံ့ဖြံကို မဲေပးပါ၊ ႀကံ့ဖြံ႕ကို မဲေပးပါ”ဟု အသံကုန္ ဟစ္ေအာ္ေနသည္။ သူ႔ေရွ႕တြင္ ရိုးျပတ္မ်ား၊ ေကာက္ရိုးပံုမ်ားႏွင့္ ျမက္စားေနသည့္ ႏြားႏွစ္ေကာင္သာ ရွိသည္ဟု ထင္ရ၏။
တကယ္ေတာ့ ထိုမွ်မကပါ…သူ ဟစ္ေအာ္ေနသည္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္ေနသည့္ ေနျပည္ေတာ္အေျခစိုက္ ၾကပ္တအုပ္လည္း ရွိေနပါသည္။ နာနာဘာဝ ျဖစ္သည့္ ၾကပ္မ်ားကို ထိုသူ မျမင္ႏုိင္ေပ။ ထိုစဥ္ ထို ၾကပ္အုပ္နားသို႔ ဦးရုကၡစိုးႀကီးလည္း ေရာက္လာသည္။ ဦးရုကၡစိုးႀကီးကို ၾကပ္ေခါင္းေဆာင္ ၾကပ္ငေပြးက ဆီးႀကိဳလိုက္၏။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ အုိင္ေဆး ဦးရုကၡစိုး … ျမန္လွခ်ည္လားဗ်။ က်ဳပ္ကျဖင့္ ခုနကမွ မက္ေဆ့ခ်္ ပို႔လိုက္တာကို။
ရုကၡစိုး။ ။ ျမန္ဆို … နတ္တို႔တန္ခိုးနဲ႔ ႏွစ္ဆတိုးတဲ့ အလ်င္ကို ဖန္ဆင္းၿပီး လာတာကိုးကြဲ႕။ ကဲ ဆိုစမ္းပါဦး ၾကပ္ငေပြးရာ။ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ ဘာေတြ ျဖစ္ရမလဲဗ်ာ။ အဲဟိုက ေအာ္ေန ဟစ္ေနတဲ့ လူကို ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူ႔ဘာသာ ေအာ္တာက အေရးမႀကီးဘူး က်ဳပ္တို႔ ၾကပ္ေတြ အိပ္ေရးပ်က္တယ္ဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ေအး ဟုတ္သားပဲ … မင္းတို႔ ၾကပ္ေတြက ညဘက္ေပ်ာ္ၿပီး ေန႔ဘက္က်မွ နားရတာကိုး။ မွန္းစမ္း ဘယ္သူပါလိမ့္။ ေၾသာ္ … လတ္စသတ္ေတာ့ ဦးေရႊပန္းပဲ။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ ဘယ္ကလူရႊင္ေတာ္လဲဗ်၊ ပုဆိုးႀကီးလည္း ကြင္းသိုင္းလို႔။
ရုကၡစိုး။ ။ လူရႊင္ေတာ္ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ စစ္တပ္က ကေသာကေမ်ာ ထြက္လာခဲ့တဲ့သူဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ပုဆိုး မဝတ္တတ္ရွာေသးလို႔ပါ။ သူက ဒီ ေနျပည္ေတာ္ ေသနာ သီရိ ၿမိဳ႕နယ္မွာ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မွာတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ စည္းရံုးေရးဆင္းေနတာ ေနမွာေပါ့။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ ဟား … ျပႆနာပဲ…ဒီ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ လူျဖင့္မရွိဘဲဟာ။ ဘယ္သေကာင့္သားကို စည္းရံုးေရး ဆင္းမွာလဲ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။
ရုကၡစိုး။ ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔ေရွ႕က ႏြားႏွစ္ေကာင္ကို အရင္ စည္းရံုးမယ္ ထင္ပါ့ ငေပြးရယ္။ ကဲ ကဲ မင္း သိခ်င္သပါ့ဆို ကိုယ္ထင္ျပၿပီး ေမးၾကည့္ၾကတာေပါ့။ လာေလ့ …လက္ညႇိဳးေထာင္ ကိုယ္ေရာင္ လင္းလိုက္မကြဲ႕။
ဦးရုကၡစိုးက ကိုယ္ထင္ျပလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ၾကပ္ငေပြးကလည္း အားက်မခံ ကၽြမ္းႏွစ္ပတ္ပစ္ကာ ကိုယ္ထင္ျပလိုက္ သျဖင့္ ဦးေရႊပန္း ရုတ္တရက္ လန္႔သြားသည္။
ေရႊပန္း။ ။ ႀကံ့ဖြံ႕ကို … အေမကယ္ပါ၊ အဘကယ္ပါ၊ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကယ္ပါ၊ ကယ္လို႔ရသမွ် အကုန္ကယ္ပါ။ ဟာ … ဘယ္လို သတၱဝါလည္းဟ ...။ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္နဲ႔ … ေတာ္ေတာ္အခ်ိဳးမက်တဲ့ ေကာင္ပဲ။
ၾကပ္ငေပြးကို ၾကည့္၍ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ ငေပြး နည္းနည္း တင္းသြားသည္။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ ဘာ အခ်ိဳးမက်တာလဲဗ် ...။ ၾကပ္ေလာကမွာ က်ဳပ္က ၾကပ္ေနတိုး …ၿမဲၿမဲမွတ္ထား။ ခင္ဗ်ားသာ ဘုိကေလး မီးေသြး ကိုယ္ပ်က္ေနတဲ့ရုပ္။
ၾကပ္ငေပြးက ဦးေရႊပန္းကို ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့ ေျပာလိုက္သျဖင့္ စိတ္တိုသြားေသာ္လည္း မဲဆြယ္ေနသည့္ ကာလျဖစ္သည္ကို သတိရ သြားၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးကာ ...။
ေရႊပန္း။ ။ ေၾသာ္ ၾကပ္ေနတိုးတဲ့လား ...။ က်ဳပ္က ၾကပ္လီယိုနာဒို ေအာက္ေမ့ေနတာ။ ဟဲဟဲ ဟဲဟဲ။ ႀကံ့ဖြံ႕ကို မဲထည့္ေနာ္။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ အာ … ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ ဘာလို႔ မဲထည့္ရမွာလဲ။
ေရႊပန္း။ ။ ထည့္ပါ … ႀကံ့ဖြံ႕ကို မဲထည့္ရင္ လုိတာေတြအားလံုး ျဖစ္ေစရမယ္။
ေျပာရင္း ဦးရုကၡစိုးကို ျမင္သြားသျဖင့္ “ဦးရုကၡစိုးလည္း ႀကံ့ဖြံ႕ကို မဲထည့္ေနာ္။ မွတ္ပံုတင္ ေန႔ခ်င္းၿပီး လုပ္ေပးမယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဦးေရႊပန္း…ဒီက ၾကပ္ငေပြးက ေမးေနတယ္။ လူမရွိတဲ့ ကြင္းေခါင္ေခါင္မွာ ဘာလို႔ အမတ္ေလာင္းလုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္တာလဲတဲ့။
ေရႊပန္း။ ။ ေၾသာ္ ဦးရုကၡစိုးကလည္း …လူမရွိတဲ့ ေနရာမွာ ဝင္ၿပိဳင္မွ ကန္႔ကြက္မဲမရွိ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ႏိုင္မွာေပါ့လို႔။ က်ဳပ္လိုပဲ …လဒူသီရိ တို႔၊ ဒုကၡ သီရိ တို႔၊ ေပါက္ကရ သီရိတို႔မွာလည္း ဗိုလ္ျပဳတ္ေတြ ဝင္ၿပိဳင္ၾကလိမ့္မယ္။
ထိုစဥ္ သူတို႔နားသို႔ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ေလွ်ာက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟဲ့ ေရႊပန္း … မဲဆြယ္စည္းရံုးပါဆို ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေလပန္းေနတာလဲ။
ေရႊပန္း။ ။ စည္းရံုးတာ ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္ေနၿပီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ အခုဆို ေရွ႕က ျမက္စားေနတဲ့ ႏြားေတြ က်ေနာ္မ်ိဳးႀကီးရဲ႕ ေလမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး မိေနၿပီ။
ႏြားႏွစ္ေကာင္ထဲက တေကာင္က “ဘြတ္အဲ”ဟု ထေအာ္လိုက္ရာ ဦးေရႊပန္းက “ေတြ႕လား၊ ေထာက္ခံေနတယ္” ဟု ဆိုကာ ရင္ေကာ့လိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဘာလာလုပ္တာလဲ။ ႏြား ဘယ္ႏွေကာင္ကို စည္းရံုးၿပီးၿပီလဲ ဆိုတာ လာၾကည့္တာလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ … ရန္ကုန္မွာ စည္းရံုးမႈ အရွိန္အဟုန္ တက္ေနတဲ့အေၾကာင္း လာေျပာတာ။ ဒါမွ ဒီက ေရႊပန္းတို႔လည္း အားတက္မယ္ မဟုတ္လား။
ေရႊပန္း။ ။ ဒီမွာလည္း စည္းရံုးမႈ အရွိန္တက္ပါတယ္ ဘဘဘုရားရယ္။ ႏြားေတြတင္ မကဘူး နတ္ေတြေကာ၊ ၾကပ္ေတြေကာကို စည္းရံုးထားတာ။ က်ေနာ့္ကို ႏုိ္င္ငံေတာ္ ဘ႑ာထဲက ပိုက္ဆံေတြ ပိုထုတ္ေပးေတာ့ဗ်ာ။ ေနျပည္ေတာ္က ႏြားေတြကို ျမက္တထံုးစီ ပိုေကၽြးမယ္ဆိုၿပီး မဲဆြယ္မလို႔။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မျဖစ္ဘူးကြ ...။ အခု ရန္ကုန္ကိုေပးထားတဲ့ ဘ႑ာေငြေတာင္ မေလာက္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ သိန္းဂိန္ေလ … အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ အဘိုး၊ အဘြားေတြကို ေငြလွဴပါမယ္ဆိုၿပီး စကားေတြ ကၽြံကုန္လို႔၊ အဲဒါ အခု အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေတြက အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ အသက္ ၇၅ ႏွစ္ေက်ာ္ အဘိုး၊ အဘြားေတြကိုပဲ လွဴပါေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ျပန္ျပင္ရတယ္။ ဒါေတာင္ ေငြက မေလာက္ဘူးတဲ့။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒီလို လွဴေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ သူတို႔က မဲထည့္မွာလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မဲ ထည့္မထည့္ေတာ့ မသိဘူးေလ။ ပိုက္ဆံယူမယ့္သူကေတာ့ တန္းစီေနတာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုရမွာေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္း အင္း ဟုတ္တာေပါ့။ ဒါဆို ေနာက္ထပ္ ေအာင္ျမင္တာေတြ ေျပာစမ္းပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေအာင္ျမင္တာေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ လူတေယာက္ေသရင္ ၃ ေသာင္းေပးမယ္ဆိုၿပီး စည္းရံုးတာေလ။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ လူေတြ ေသကုန္ေရာလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေသတဲ့သူေတြလည္း ေသၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စရန္လာသတ္တဲ့သူက ပိုမ်ားတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ စရန္သတ္တယ္ ဟုတ္လား။ ဘယ္လို စရန္လာသတ္တာလဲဗ်။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ လူဆိုတာ ေသမ်ိဳးပဲတဲ့၊ အခုမေသလည္း ေနာက္ေသမွာပဲဟာ …အခု မေသခင္ စရန္ ၁ ေသာင္းခြဲ ႀကိဳေပးထားပါ၊ ေသၿပီးမွ က်န္တဲ့ ၁ ေသာင္းခြဲ ယူပါ့မယ္ ဆိုၿပီး စရန္လာသတ္တာေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကံ့ဖြံ႕ေအာင္ျမင္တယ္ ေျပာလို႔ရတာပဲ။ ေက်ာ္သူ႔ဆီကို ေသမွ သြားၾကတာ … ႀကံ့ဖြံ႕ဆီကိုေတာ့ မေသခင္လာတယ္မဟုတ္လား။
ၾကပ္ငေပြး။ ။ (ေလသံေလးျဖင့္) ဦးရုကၡစိုးေရ … သူတို႔လုပ္ေနပံုက မဲ ရမရေတာ့ မသိဘူး၊ ေသခ်ာတာက ရွိသမွ် ပိုက္ဆံေတြ ကုန္မွာေတာ့ အမွန္ပဲေနာ္။ က်ေနာ္လည္း ဆက္ေနရင္ အကုသိုလ္မ်ားတယ္ လစ္ၿပီဗ်ိဳ႕။
ၾကပ္ငေပြး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ႏွင့္ ...
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ကဲ ကဲ … ေရႊပန္းေရ … ငါကိုယ္ေတာ္ အားရေတာ္မူတယ္။ ဆက္ေအာ္ ဆက္ေအာ္ ...။ ငါေတာ့ ဒုကၡသီရိ ဘက္ သြားလိုက္ဦးမကြဲ႕။
ေရႊပန္း။ ။ သြား သြား အဘေရ ...။ က်ေနာ္မ်ိဳးႀကီးလည္း လည္ေခ်ာင္းကြဲေအာင္ ေအာ္လိုက္ဦးမယ္။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးေရႊပန္းမွာ “ႀကံ့ဖြံ႕ကို မဲထည့္ပါ၊ ႀကံ့ဖြံ႕ကို မဲမထည့္ရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္လဲ”ဟု လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ ဦးေရႊပန္းေရွ႕သို႔ ေျမက်စ္စာခဲမ်ား ဖြဲခနဲ က်လာသည္။
ေရႊပန္း။ ။ ေဟ့ … ဘယ္ေကာင္ေတြလဲကြ … သတၱိရွိရင္ ထြက္ခဲ့။
ေနာက္ထပ္ ေျမက်စ္စာခဲမ်ား ဖြဲခနဲ လြင့္က်လာျပန္သည္။ ေျမက်စ္စာခဲ တလံုးမွာ ဦးေရႊပန္း၏ ထိပ္တည့္တည့္ကို တိန္ခနဲ မွန္သြားသည္။ ဦးေရႊပန္းက “ႀကံ့ … ႀကံ့ … ဖြံ႕” ဟု ေအာ္ခါရွိေသးသည္ ေနာက္ထပ္ ေျမတံုးေျမခဲမ်ား တဝုန္းဝုန္းက်လာသည္။
ေရႊပန္း။ ။ ဦး … ဦးရုကၡစိုး … ဘယ္ … ဘယ္လို ျဖစ္ … ျဖစ္။
ရုကၡစိုး။ ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ဦးေရႊပန္းရယ္။ ၾကပ္ငေပြးတို႔ အုပ္စုပါ။ ၾကပ္အေကာင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္က ခင္ဗ်ား စည္းရံုးေရး ဆင္းတာကို နားေထာင္ၿပီး ၾသဘာေပးေနတာ။ သူတို႔ အိပ္မရလို႔တဲ့။
ဦးရုကၡစိုး စကား အဆံုးတြင္ ေနာက္ထပ္ ေျမတုံးေျမခဲမ်ား တဝုန္းဝုန္းက်လာရာ ဦးေရႊပန္းလည္း “ေအာင္မေငး …သရဲဗ် သရဲ”ဟု ေအာ္ရင္း ဖေနာင့္ႏွင့္ တင္ပါး တသားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပးေလေတာ့၏။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
Geen opmerkingen:
Een reactie posten