မဇၥ်ိမသတင္းဌာန စေနေန႔၊ ဇြန္လ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၄၀ မိနစ္ .
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးႏိုင္ငံျဖစ္သည္။အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးမွန္ဘီလူးၾကီးျဖင့္ၾကည့္၍အစိုးရ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္သမွ်ကိုခ်မွတ္သည္။အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးႏွင့္ကာကြယ္ေရးကိုေနျပည္ေတာ္ကဦးစားေပး စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ျခင္းသည္တာဝန္မဲ့ေဆာင္ရြက္မႈျဖစ္သည္ဟုေတာ့ေျပာ၍မရပါ။ဝါရွင္တန္၊လန္ဒန္မွသည္ နယူးေဒလီအထိအစိုးရတိုင္းသည္အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးကိုဦးစားေပးထည့္သြင္းစဥ္းစားရၿမဲျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတခု၏ အေျခခံက်ေသာ တာဝန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ႏိုင္ငံေတာ္မူဝါဒတခုလံုးတြင္အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးကိစၥကမည္၍မည္မွ်လႊမ္းမိုး ပါဝင္ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း၊အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးကိစၥတြင္စစ္တပ္အပိုင္းကမည္၍မည္မွ်အထိလႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမည္ကိုလည္းေကာင္းခြဲျခားသိျမင္ၾကရပါမည္။
လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးတြင္လိုအပ္ေသာအရာျဖစ္ေသာ္လည္းအစိတ္အပိုင္း တရပ္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။ကာကြယ္ေရးႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္ညီညြတ္ေရးတို႔သည္လူသားလံုၿခံဳေရး အတြက္လည္း
ျဖစ္ရပါမည္။အေၾကာင္းမူႏိုင္ငံေတာ္ဆိုသည္မွာလူတဦးခ်င္းကိုစုေပါင္းဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ဤလိုအပ္ခ်က္ကိုျဖည့္ဆည္းရန္အတြက္လူသားလံုၿခံဳမႈဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာႀကီးတြင္မ်ားျပားလွေသာကိစၥမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေရး၊ အလုပ္အကိုင္ရရွိေရး၊အာဟာရျပည့္ဝေသာအစားအစာမ်ားရရွိေရး၊က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈရရွိေရးတို႔ ပါဝင္ၾကပါသည္။
စီးပြားေရးအရခၽြတ္ၿခံဳက်ၿပီးစားဝတ္ေနေရးမေျပလည္သည့္သူမ်ားကႏိုင္ငံေတာ္ညီညြတ္ေရးႏွင့္လံုၿခံဳေရး ကိစၥမ်ားကိုေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ၾကပါမည္လား။ကူးစက္ေရာဂါမ်ား၏ၿခိမ္းေျခာက္မႈကိုအစဥ္တစိုက္ ခံေနရသည့္၊တကိုယ္ေရက်န္းမာေရးကိုမေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည့္သူမ်ားကေကာ ထုိသို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါမည္လား။ ညစ္ညမ္းေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ သဘာဝသယံဇာတ ကင္းမဲ့သည့္ အေျခအေနကေကာ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါမည္ေလာ။ အေျဖမွာ လံုးဝ မလုပ္ႏိုင္ပါဟုပင္ ျဖစ္သည္။
လူသားလံုၿခံဳေရးကိစၥဆိုသည္မွာအားလံုးဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္ၾကရမည့္ကိစၥႀကီးျဖစ္ပါသည္။ ဤတာဝန္ႀကီးကိုအမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးအတြက္အစဥ္အလာထမ္းေဆာင္ေနက်ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာမက အျခားသူမ်ားလည္းပါဝင္ခြင့္ရွိရန္မွာအေရးၾကီးေသာကိစၥျဖစ္သည္။ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈရွိဖို႔လိုအပ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ၊ေဒသတြင္းႏွင့္သက္ဆိုင္ရာေဒသတြင္းမွသင့္ေတာ္ေသာတသီးပုဂၢလမ်ား၊အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ျပဳရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ကုလသမဂၢဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအစီအစဥ္မွထုတ္ျပန္ေသာလူသားဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအညႊန္းကိန္းအရျမန္မာႏိုင္ငံသည္၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္၌ႏိုင္ငံေပါင္း၁၇၂ႏိုင္ငံရွိသည့္အနက္အဆင့္၁၃၅ခ်ိတ္သည္ကိုေတြ႔ရသည္။ယင္းသည္ယခင္ႏွစ္ကႏွင့္ စာလွ်င္တဆင့္တက္လာျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္`ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈနိမ့္က်´သည္ဆိုေသာအဆင့္တြင္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ အာဖရိကႏိုင္ငံအမ်ားအျပားႏွင့္ယွဥ္လွ်င္သာသည္ဟုဆုိႏိုင္ေသာ္လည္းေဒသတြင္းႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ႏိုင္ငံမွ လြဲ၍ အားလံုးေနာက္တြင္ က်န္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
ယင္းတို႔ကိုၾကည့္လွ်င္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးတြင္ကြာဟခ်က္ႀကီးရွိေနသည္မွာမူထင္ရွားသည္။ ကံေကာင္းသည္မွာဤကြာဟမႈႀကီးကိုတာဝန္သိေသာေခါင္းေဆာင္မႈ၏လမ္းညႊန္မႈႏွင့္ပါဝင္လက္တြဲေဆာင္ရြက္မႈတို႔ျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ႏိုင္ေသးသည့္ အခြင့္အလမ္း ရွိေနေသးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
လူသားလံုၿခံဳမႈကိုတိုးတက္ေစမည့္အစီအစဥ္မ်ားကိုေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ေဖာ္ရင္းျဖင့္အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးတြင္ ပါဝင္ေသာစစ္တပ္အစိတ္အပိုင္းကိုႏိုင္ငံသားအားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ကာကြယ္ေရးကိစၥမ်ားတြင္ပါဝင္ခြင့္ ျပဳရမည္ ျဖစ္သည္။
Geen opmerkingen:
Een reactie posten