ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၀၁ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၁ နာရီ ၃၃ မိနစ္ .
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ေအးလ်က္မေနသာၿပီ။လူသားအေပါင္းကေတာင္းဆိုၾကသည္”ဒါဟာ၁၉၅ဝစုႏွစ္မ်ား နဲ႔ ၆ဝစုႏွစ္မ်ားအေစာပိုင္းဆီကဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြအတြက္ မင္းသားႀကီးကိုျမတ္ေလးစပ္ေပးခဲ့တဲ့“အမ်ားစုဆႏၵ”ဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲက စာသားတေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ပရိဝုဏ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ မျပတ္ၾကားရတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီသီခ်င္းကိုျပန္ေဖာ္ရတာကေတာ့အခုတေလာဗမာႏိုင္ငံမွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေတာင္းဆိုသံေတြ ျပန္ၾကားလာရေနလို႔ပါပဲ။ဆရာႀကီးရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊တပည့္သားရင္းေတြ ထြက္ေျပာလာတာလည္း ၾကားရပါတယ္။အင္မတန္မဂၤလာ႐ွိတဲ့အသံေတြပါ။အခ်ိန္အခါနဲ႔ကိုက္ညီလွတဲ့ေျပာၾကားခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ျပည္တြင္းျပည္ပ႐ွိဗမာႏိုင္ငံသားမ်ားနဲ႔ဗမာျပည္ကိုစာနာတဲ့ႏိုင္ငံေပါင္းစံုကျပည္သူေတြပါ အားတက္ၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။
ဗမာျပည္သမိုင္းမွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးအသံကိုနားအခါးဆံုး၊အဆန္႔က်င္ဆံုးဟာအာဏာရအစိုးရရဲ႕ စစ္တပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာသတိထားမိၾကမွာပါ။
ဒါေပမဲ့မွန္တာေျပာရရင္ဒါေတြဟာမာရသြန္ခရီးရဲ႕အစေျခလွမ္းသာ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႕ခ်ီတက္ရမယ့္ ခရီးကအေတာ္လွမ္းပါေသးတယ္။ဗမာျပည္သမိုင္းမွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးအသံကို နားအခါးဆံုး၊ အဆန္႔က်င္ဆံုးဟာ အာဏာရအစိုးရရဲ႕စစ္တပ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာသတိထားမိၾကမွာပါ။အခုအထိပါ။ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အ႐ွည္ၾကာဆံုးျပည္တြင္းစစ္ရယ္လို႔စံခ်ိန္တင္ထားတဲ့ဒီစစ္ပြဲေၾကာင့္တိုင္းျပည္ဘယ္ေလာက္နာတယ္ဆိုတာ သမိုင္းဘီး လိမ့္သြားတဲ့ အထိ ေစာင့္ဖို႔မလိုပဲ အေစာႀကီး ကတည္းက ျပည္သူေတြ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ ၾကရပါတယ္။ ဒီသမိုင္းဘီး ဆိုတာႀကီးဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ လိမ့္ေနတာလို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
တကယ္ကျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ဆိုးက်ိဳးေတြထဲမွာ႐ြာေတြပ်က္၊အျပစ္မဲ့သူေတြေသဆံုး၊ဒုကၡမ်ိဳးစံုေရာက္ ဆိုတာေတြ အျပင္ စစ္စရိတ္ေၾကာင့္တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကိုထိခိုက္တာလည္းပါပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ကိုယ့္အမ်ိဳးသားကိုတျခားႏိုင္ငံေတြကအထင္ေသးတာ၊ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲမွာစစ္တပ္ကို ပ’စားေပးရတာစတာေတြျဖစ္လာပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေၾကြးေၾကာ္သံဟာဗမာျပည္မွာ အၿမဲတမ္းလိုလုိျပည္သူလူထုသည္းေျခႀကိဳက္ေႂကြးေၾကာ္သံျဖစ္ခဲ့ တာပါ။ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ ေနာက္မွာမားမားရပ္ခဲ့ၾကတဲ့ျပည္သူလူထုႀကီးေတာက္ေလွ်ာက္ေတာင္းဆိုခဲ့လို႔လည္း၁၉၆၃မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာၿငိမ္းခ်မ္းေရးေစ့စပ္ပြဲဆိုတဲ့ထိုးဇာတ္တခုေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ေျပာရရင္ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ ျပႆနာဟာ အုပ္စုိးသူေတြကို အၿမဲေျခာက္လွန္႔ေနတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဗမာႏုိင္ငံရဲ႕လြတ္လပ္ေရဒီဘက္သမိုင္းမွာအစိုးရ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့တာနည္းသမို႔လား။အဲဒီအထဲမွာဘယ္တခုကမ်ားတကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေပၚထြက္ေစခဲ့ပါသလဲ။
အုပ္စိုးသူအဆက္ဆက္ဟာျပည္သူလူထုကိုဒီမိုကေရစီမေပးလို၊လုပ္ပိုင္ခြင့္မွန္သမွ်သူတို႔ခ်ည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထား၊သူတို႔နဲ႔မတူသူေတြကိုရက္ရက္စက္စက္ဖိႏွိပ္လို႔ေပၚလာခဲ့တဲ့ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာျပည္ကျပည္တြင္းစစ္ဟာဒီမိုကေရစီမွဒီမိုကေရစီျပႆနာစစ္စစ္ပါ။ျပည္မမွာျဖစ္ေပၚခဲ့တာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ျပည္နယ္ေတြမွာျဖစ္ေပၚေနတာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊အားလံုးဟာ ဒီမိုကေရစီ မ႐ွိလို႔ ျဖစ္ေပၚခဲ့တာေတြခ်ည့္ ျဖစ္ပါတယ္။
အုပ္စိုးသူအဆက္ဆက္ဟာျပည္သူလူထုကိုဒီမိုကေရစီမေပးလို၊လုပ္ပိုင္ခြင့္မွန္သမွ်သူတို႔ခ်ည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထား၊
သူတို႔နဲ႔မတူသူေတြကိုရက္ရက္စက္စက္ဖိႏွိပ္လို႔ေပၚလာခဲ့တဲ့ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ဒီလကၡဏာကုိ ဒီကေန႔အထိအႏွစ္၆ဝေက်ာ္ကာလတေလွ်ာက္လံုး ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။ဒါဟာ ျပည္တြင္းစစ္ ျပႆနာကို ဘာေၾကာင့္ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္သလဲ ဆိုတာကို အ႐ွင္းလင္းဆံုး ေဖာ္ျပတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာဒီမိုကေရစီ့ျပႆနာမေျဖ႐ွင္းပဲၿငိမ္းခ်မ္းေရးမတည္ေဆာက္ႏုိင္သလိုၿငိမ္းခ်မ္းေရး မတည္ေဆာက္ရင္ ျပည့္ဝတဲ့ ဒီမိုကေရစီ မ႐ွိႏိုင္ပါဘူး။
ဗမာႏိုင္ငံမွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့စကားၾကားလိုက္တာနဲ႔လူေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီးဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကိုအရင္ဆံုးသတိရၾကပါတယ္။တဆက္ထဲမွာဆရာႀကီးသြားေလရာမွာ ဆံပင္ျဖန္႔ခင္းေပးၾကလက္အုပ္ခ်ီၾကတဲ့လူထုႀကီး၊ဆရာႀကီးရဲ႕တရားပြဲေတြကိုခဲနဲ႔ထုတဲ့ျပဴေစာထီး၊ ဆရာႀကီးရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္႐ွားမႈမွာပါဝင္ခဲ့လို႔ေက်းလက္လူထုရဲ႕ေထာက္ခံမဲေတြနဲ႔အတိုက္အခံ အမတ္ေတြ ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၊ဗိုလ္ေနဝင္းက၁၉၆၃ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ ေခၚခ်ိန္မွာ ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၲေလးက(၇)ခ႐ိုင္၊(၅)ခ႐ိုင္လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီးေတြ၊ ျပန္စဥ္းစားမိၾကတာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္မွာပါ။
အဲဒီလႈပ္႐ွားမႈေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္တယ္ ဆိုရင္ လူထုပါဝင္ရမယ္၊ အထူးသျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ကို အမ်ားဆံုး ခံၾကရတဲ့ ေက်းလက္က လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူေတြ ပါဝင္ရမယ္။ စည္း႐ံုး လႈပ္႐ွားသူေတြဟာ ေက်းလက္ေတြ အထိ ဆင္းဖို႔၊ လူထုကို ႐ွင္းျပဖို႔လိုတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚနဲ႔ တျခားျပည္သူေတြကို သူတို႔က ရင္ဖြင့္ေစရပါမယ္။ တိုင္တည္ေစရပါမယ္။ ေက်းလက္နဲ႔ ၿမိဳ႕ေပၚလူထုေတြ အားလံုး လက္တြဲလာေအာင္ လုပ္ၾကရ ပါမယ္။ အရင္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ အပါအဝင္ သံဃာေတာ္ေတြ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္ၾကတာကိုလည္း မွတ္မိေနပါတယ္။
ဗမာျပည္ရဲ႕အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြမွာလူထုႀကီးမပါလို႔မျဖစ္ပါဘူး။လူထုကိုအသိေပး၊လူထုဆႏၵနဲ႔ လူထုအသံေတြကိုအၿမဲေဖာ္ထုတ္၊ေ႐ွ႕တန္းတင္ၿပီးလုပ္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီလိုတႏိုင္ငံလံုးက လိုလားေနတဲ့၊ သာမာန္စစ္သားေတြေတာင္ လိုလားေနတဲ့၊ တကမၻာလံုးကလည္း ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုရေအာင္လုပ္တာလြယ္တယ္လို႔ေတာ့မထင္သင့္ပါဘူး။ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကားေျပာလို႔ အမတ္ျဖစ္ခဲ့သူေတြ႐ွိသလိုေလးေလာင္းၿပိဳင္၊ေျခာက္ေလာင္းၿပိဳင္ အသတ္ခံရတာေတြလည္း႐ွိခဲ့ပါတယ္။ဒါေတာင္မွအဲဒါဟာ ဖဆပလလက္ထက္ စစ္တပ္က လုပ္တာေတြပါ။ စစ္အစိုးရေတြလက္ထက္မွာသာဆိုရင္ဒီထက္အမ်ားႀကီးပိုလက္သံေျပာင္မယ္ဆိုတာ သံသယ ႐ွိစရာ မလိုပါဘူး။ဒီေတာ့လူထုႀကီးပါရပါမယ္။ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥေတြမွာ လူထုႀကီး မပါလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ လူထုကို အသိေပး၊ လူထုဆႏၵနဲ႔ လူထုအသံေတြကို အၿမဲေဖာ္ထုတ္၊ ေ႐ွ႕တန္းတင္ၿပီး လုပ္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။
ၾကားရတာနားထဲမွာတမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ဒါေပမဲ့ဗမာျပည္ရဲ႕အေနအထားကိုက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဖို႔ အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါတရားပါ။
Geen opmerkingen:
Een reactie posten