လူမႈအက်ဳိးေဆာင္ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ေရႊဇီးကြက္

မဇၥ်ိမသတင္းဌာန

ၾကာသပေတးေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၂၂ နာရီ ၁၈ မိနစ္ .

အမည္ရင္း = ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ေဖ

အသက္ = ၅၂ ႏွစ္

ဇာတိ = ရန္ကုန္၊

ပညာေရး = ၁၉၈၄၊ ရူပေဗဒ၊ ရန္ကုန္ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ (RASU)

မိဘ = ဦးေဌးေအာင္ေဖ၊ ေဒၚတင္တင္လတ္ (ျမစ္သား ဇာတိ)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လူမႈကူညီေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားသည္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ နည္းမ်ဳိးစံု ဟန္႔တားေႏွာင့္ယွက္မႈၾကားမွ ႀကိဳးပမ္းေနၾကရသည္။ အထင္ရွားဆံုး ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို နာဂစ္မုန္တိုင္းကာလ၌ ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္။

သူဟာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္လို႔ ဒီဘက္မွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီအခ်ိန္ က်မွ က်မသိလိုက္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဘဝတုန္းကေတာ့ က်မ မိသားစုအေရး ေတြမွာ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
ယေန႔သည္ ကုလသမဂၢ“ကမၻာ့လူမွုကူညီေရးေန႔”ျဖစ္သည္။ ၂ဝဝ၃ ခု ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အီရတ္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ကုလအေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၏ အထူးသံ ဘရာဇီးႏိုင္ငံသား ဆာဂ်ီယုိဗီရာဒီမဲလိုးႏွင့္ အဖြဲ႔သား ၂၁ ဦး ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘဂၢဒက္ရွိ ကုလ႐ုံး ဗံုးခြဲခံရမႈတြင္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္ကုိ ေအာက္ေမ့ ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနႏွင့္၂ဝဝ၈ခု ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ ကုလအေထြေထြေထြ ညီလာခံမွ စတင္သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ကမၻာတဝွမ္း တြင္ အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပေလ့ရွိသည္။

                                                        နာေရးကူညီမႈအသင္း အလုပ္အမႈေဆာင္ ေဒၚေရႊဇီးကြက္

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအနက္ စက္တင္ဘာ သံဃာ့ အေရးအခင္းတြင္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကသည့္ ေဒၚေရႊဇီးကြက္တုိ႔ သမီးခင္ပြန္းႏွင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ အသင္း အမႈေဆာင္ ေဒၚေရႊဇီးကြက္၏ လူမႈေရးႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ျဖတ္သန္းမႈအခ်ဳိ႕ကို သိရွိႏိုင္ရန္ ကိုဝိုင္းက ေမးျမန္းထားသည္။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ေဒၚေရႊဇီးကြက္ရဲ႕တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ဒီလူမႈေရးအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္သြားတာပါလို႔ အသင္း ဥကၠ႒လည္းျဖစ္၊ ခင္ပြန္းလည္းျဖစ္တဲ့ ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာထားပါတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခ်င္စိတ္ ဘယ္လိုစၿပီး ျဖစ္လာတာလည္းဗ်ာ။

အစကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးပါပဲ။ က်မရဲ႕အေဒၚ ျမန္မာစာပါေမာကၡေဒၚလွျမတ္က ျဗဟၼစိုရ္နာေရးကူညီမႈအသင္း နာယက မႏၲေလးက။ အဲဒါ လူထုေဒၚအမာတို႔ဦးစီးၿပီးလုပ္ခဲ့တာေလ။ ဗမာျပည္မွာ ပထမဆံုးလုပ္တာပဲ။ သူတို႔က က်မတို႔ ထက္ ၂ ႏွစ္ခြဲေလာက္ေစာတယ္။ အဲဒီကတည္းက စိတ္ဝင္စားတာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ငယ္ေသး တယ္ေပါ့ေလ။ သူတို႔အရြယ္ေရာက္မွ လုပ္မယ္လို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အေဒၚက ေျပာတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဦးသုခတို႔ လုပ္ေတာ့မယ္တဲ့ စိတ္ဝင္စားရင္ သြားပါပါလားတဲ့၊ အဲဒါနဲ႔ ဘဘဦးသုခကို သြားေတြ႔ၿပီးေတာ့ က်မတို႔လည္းပါခ်င္တယ္ဆိုၿပီးပါတာ၊ အဲဒီတုန္းက အသက္ ၄ဝ ေလာက္ေပါ့။

တျခား လူမႈေရးလုပ္ငန္းအစား လူအမ်ားေရွာင္ေလ့ရွိတဲ့ အသုဘခ်ရတဲ့ အလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္တာ ကေရာ ဘာေၾကာင့္လည္းဗ်ာ။

ပထမဆံုးကေတာ့ အေဒၚေၾကာင့္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တခ်က္က်ေတာ့ ေသဆံုးတာကို ဘယ္သူမွ ေရွာင္လို႔မရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေသဆံုးတဲ့အခ်ိန္ကလည္း လူေတြရဲ႕ စိတ္အဆင္းရဲဆံုးအခ်ိန္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုဝင္တေယာက္ ေသဆံုးသြားတဲ့ အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္မွာ က်မတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ကို ႏွစ္သိမ့္မႈတခုခု ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္လို႔ က်မလုပ္ျဖစ္တာပါ။ ကိုေက်ာ္သူကုိလည္း ပရိသတ္ေတြအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ ဒါက အေကာင္းဆံုးေပါ့ေနာ္။ က်မက တိုက္တြန္းတာေပါ့။ ပထမကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပါ့ေနာ္။ က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးက ကားေမာင္းတတ္ၾက ေတာ့ အသုဘယာဥ္ေမာင္းၾကတာေပါ့။

၂ဝဝ၁ ခုကစဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)မွာ ဘယ္အခန္းက႑ေတြကေန ပါဝင္လုပ္ကိုင္ ခဲ့ပါလဲ။

က်မတို႔ကေတာ့ Founder ေတြဆိုေတာ့ အမႈေဆာင္ေတြအျဖစ္ စခဲ့ၾကရတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘ႑ာေရးမွာ ပါရပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္သြားလက္ခံရတာလည္းရွိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကဘာညာလာရင္ က်မက အီးေမးေတြဘာေတြသံုးေတာ့ လက္ခံျဖတ္ပုိင္းေတြ အီးေမးနဲ႔ျပန္ပို႔တာလုပ္ေပးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာၾကည့္တိုက္တို႔ ပညာေရးတို႔မွာလည္း အားစိုက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရပါတယ္။ အသုဘလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းၿပီး အမ်ားၾကီး လိုက္ပို႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။

နာေရးအျပင္ ေဆးခန္း၊ စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ ပညာေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ အသင္းကို လာဆက္သြယ္တဲ့ လူငယ္ေတြေရာ ရွိပါလား။

လူငယ္အသစ္ေတြ တလတလကို ၂ဝ-၃ဝ ေလာက္ေတာ့လာတယ္။ အကုန္လံုးကို လက္ခံတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူတို႔က Formေတြလာတင္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အခ်ိန္ ေပးဆပ္ႏိုင္မႈ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ စိစစ္ၿပီးလက္ခံတယ္။ ဒီအသင္းမွာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ လူေတြအတြက္ ဘယ္လိုအက်ဳိးေဆာင္ေပးေနလဲ။ စိတ္ထားဘယ္လိုထားရမလဲ။ ရည္ရြယ္ ခ်က္ေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ က်မတို႔က စနစ္တက် သင္ေပးရတယ္။ တလမွာ ပထမဆံုး အပတ္ ၄ ရက္ေပါ့။ ေနာက္လေတြကစၿပီး တာဝန္ေတြ ခြဲခ်ေပးရတယ္။

အလႉရွင္ေတြက ျပည္တြင္းကလား ျပည္ပကလား။

ျပည္တြင္းကမ်ားတယ္။ အခုက်ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားက ျမန္မာေတြကလည္း ျပည္တြင္းက သူတို႔ရဲ႕ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကေနတဆင့္ ဗမာေငြပဲ လႉၾကတာပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း ႏိုင္ငံျခားေငြ နည္းနည္းပါးပါးပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီ ေမ ေရေတြရွားတုန္းက ေရလႉတာေတြ လုပ္ခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ပထမဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ေပါ့ေနာ္။ ကိုေက်ာ္သူ႔ရဲ႕အေဖအေမ အေထာက္အပံ့နဲ႔၊ အသင္းေငြနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ေရလႉတယ္ ေရတြင္းေတြ တူးတယ္ေပါ့။ မၿပီးေသးဘူး။ ဆက္လုပ္ဖို႔ရွိေသးတယ္။ လႉတုန္းကေတာ့ ပဲခူးနဲ႔ ဒလလႉခဲ့တယ္။ က်မတို႔က ကိုယ္တိုင္ သြားမေန ႏိုင္ေတာ့ နယ္ခံေတြကို တာဝန္ေပးရတယ္။ စာရင္းဇယားအတိအက်နဲ႔။ ဟိုတုန္းက ရန္ကုန္မွာ ပလာဇာ ၃ခု ဗံုးကြဲတုန္းကလည္း အလႉဝိုင္းစုၾကၿပီး ေဆး႐ုံေတြမွာသြားလႉတယ္။ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္ အိမ္ ၁၄ဝဝ မီးေလာင္တုန္းကလည္း ဘာမွမရွိတဲ့ ဝါးတရာဘက္ကို ေရႊ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီအထိလိုက္ၿပီး အိုးေတြ၊ ပုဂံေတြ ကူဖူးပါတယ္။

နာဂစ္တုန္းကေရာ ကူဖူးတာေတြရွိလား။

အဲဒီတုန္းကလည္း စင္ကာပူက က်မတို႔အသင္းကထြက္သြားတဲ့ကေလးက ကူတာေပါ့။ က်မ တေယာက္ထဲ၊ ကိုေက်ာ္သူက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူမႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ လုပ္အားေပးခ်င္တဲ့လူ အကုန္လံုးလာလို႔ရတယ္။ ကုိယ့္စားရိတ္ ကိုယ္စားၿပီး လာလို႔ရတယ္လို႔။ အခုကေလးေတြထဲမွာ အဲဒီက ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ရလိုက္တယ္။

အရင္တုန္းကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားတေယာက္ရဲ႕ ဇနီး၊ အခုေတာ့ လူမႈေရးသမား တဦးရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီ အေျခအေနႏွစ္ခုအၾကား ခံစားခ်က္က ဘာေတြ ကြာသြားလဲ။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ႐ုပ္ရွင္ကို ဝါသနာလည္း မပါခဲ့ဘူး။ သူနဲ႔ယူတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသားမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားဘဝနဲ႔ ေတြ႔ၾကတာပဲ။ ယူခဲ့ၾကၿပီးမွ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္ သြားတာ။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား မိန္းမဘဝကို က်မ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ က်မ စီးပြားေရးတခုလိုပဲ စဥ္းစားတာ။ အႏုပညာကို သိပ္လည္း ဝါသနာမပါဘူးေလ။ က်မသားသမီးေတြ ကိုလည္း အဲဒီလိုင္းကို မသြင္းခဲ့ပါဘူး။ လူမႈေရးဘဝကိုပဲ က်မပိုႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္လို႔ ဒီဘက္မွာ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီအခ်ိန္က်မွ က်မသိလိုက္ တယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားဘဝတုန္းကေတာ့ က်မ မိသားစုအေရးေတြမွာ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။

လူမႈေရးလုပ္ငန္းပဲ လုပ္တာလား။ မိသားစု စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေရာ တခုခုရွိလား။

ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း ရွယ္ယာထည့္တာေလာက္ပါပဲ။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ သား ရဲႏိုင္ဝင္းနဲ႔ living color မွာ ရွယ္ယာဝင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါၾကီးျပန္ေရာင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်မတို႔ ရွယ္ယာ ျပန္ႏႈတ္ယူလိုက္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္သူနဲ႔ ဘယ္တုန္းက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ပါသလဲ။

၁၉၈၁ ခု၊ ဒီလ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ၂၉ ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ သားတေယာက္က ဒီေန႔ ၁၉ ရက္ေန႔ ၂၆ ႏွစ္ ျပည့္သြားၿပီ။ သမီးက ၂၂ ႏွစ္။ သားက အေမရိကားမွာ ArizonaStateUniversityကေန စက္မွုအင္ဂ်င္နီယာ ေအာင္ထားတယ္။ သမီးကက်ေတာ့ၾသစေၾတးလ်ဆစ္ဒနီကUniversityofNewSouthWales မွာတက္ေနတယ္။ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ။ က်မက ေျမးတေယာက္ရပါၿပီ။ ပတ္စ္ပို႔မရွိလို႔ မသြားရဘူး။ ပတ္စ္ပို႔ပိတ္ထားတယ္။

ပတ္စ္ပို႔က ဦးေက်ာ္သူကိုေရာ ပိတ္ထားတာလား။

ကိုေက်ာ္သူက ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံးေထာက္ခံစာရမွ ေလွ်ာက္လို႔ရမွာေျပာလို႔။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး က မေပးလို႔ ေလွ်ာက္လို႔ကိုမရဘူး။ Extensionလုပ္ဖို႔။ က်မကိုေတာ့ ေလွ်ာက္ခြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေတာ့ သိမ္းသြားေရာ။

ေဒၚေရႊဇီးကြက္တို႔ကို ေတာင္ကိုရီးယားကို လူပို႔တယ္လို႔ စြပ္စြဲတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ရွင္းျပပါလား။

ဂ်ပန္နဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယားကို ကိုေက်ာ္သူက ကား႐ိုက္သြားတယ္။ ေတာင္ကိုရီးယားေတာ့ က်မ မပါသြားဘူး။ ဂ်ပန္ေတာ့ ပါသြားတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႔က အႏုပညာကို အေၾကာင္းျပၿပီး လူထုတ္တာ။ ကိုေက်ာ္သူလည္း မသိဘူး။ ဟိုေရာက္မွ သိတယ္ လူထုတ္တယ္ ဆိုတာ။ ႐ုပ္ရွင္ crew(အဖြဲ႔သား) ဆိုၿပီးေခၚတာ။ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာေတာ့ ကိုေက်ာ္သူ မႏၲေလးမွာ ေခၚစစ္ခံရတယ္။ က်မတို႔က အဲဒါမ်ဳိးဝါသနာလည္းမပါဘူး။ ထုတ္လုပ္သူကလုပ္သြားတာ။ ဂ်ပန္မွာတုန္းကလည္း ေဒၚျမျမဝင္းေပါ့။ က်န္ခဲ့မယ့္လူေတြဆီက ပတ္စ္ပို႔ေတြ သိမ္းလိုက္တာ။ ႐ုပ္ရွင္ေလာကမွာ အဲဒီလို လူေတြလည္း ရွိတာေပါ့။

ႀကံ႕ဖြံ႔က နာေရးကူညီမႈအသင္းကို သိမ္းလိုက္တယ္ ဆိုၿပီး သတင္းထြက္လာေသးတယ္။ အဲဒါကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးက သိန္း ၄ဝ လာလႉတယ္။ ႏွစ္ခါေပါ့။ သူလည္း နာေရးအတြက္ လုပ္ေနပါတယ္ေပါ့။ က်မတို႔ဆီမွာလာၿပီး သင္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့။ က်မတို႔လို အမည္းအျဖဴဝတ္ရမယ္လို႔။ သူတို႔က အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ လာေတာ့မွာေလ။ အလိမၼာနဲ႔ ေျဖလိုက္ရတာေပါ့။ ၿဖိဳးေစတနာ ေဆးခန္းဖြင့္ေသးတယ္ သူတို႔က။ ၂ဝဝ၇ ေမမွာ အသင္း ၂၄ သင္း ထင္တယ္ ဖ်က္တယ္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ က်မတို႔ကို ျပန္ေပးတယ္။ တျခားအသင္းေတြကေတာ့ အသနားခံစာ တင္ၾကရတယ္။ က်မတို႔က အသနားခံစာ မတင္ဘူး။ ေမတၱာရပ္ခံစာပဲ တင္လိုက္တယ္။