ကေလးစစ္သား စုေဆာင္းမႈမ်ား ဆက္လက္တိုးျမင့္ဆဲ

မင္းႏိုင္သူ THURSDAY, 03 MARCH 2011 16:06

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကေလးစစ္သား စုေဆာင္းမႈမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္အတြင္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနစဥ္တြင္လည္း ႏုိင့္ထက္စီးနင္း ျပဳက်င့္ခံရမႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ကေလးစစ္သားေဟာင္း တဦးက ေျပာသည္။

                                                               ကေလးစစ္သားတဦး(ဓာတ္ပံု-Yuzo/Irrawaddy)

ကမာၻ႔အလုပ္သမားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ILO)၏ကူညီမႈေၾကာင့္မၾကာမီကတပ္ထြက္လက္မွတ္ ရရွိခဲ့သည့္ ေမာင္မင္းေဆြဦးက “က်ေနာ္ တပ္ထဲမွာ ရွိတုန္းက ဗုိလ္ႀကီး ဇင္မင္းထြန္းကပဲ က်ေနာ့္ကုိ အသုံးစရိတ္ဆုိၿပီး တပတ္ကုိ က်ပ္ ၂၀၀၀ ေပးတယ္။ က်ေနာ္ရတာ အဲဒါေလးပဲ။ က်ေနာ့္လစာ ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းရမွန္းလည္း က်ေနာ္ မသိဘူး။ ေထာက္ပ့ံေၾကး ဘယ္ေလာက္ရမွန္းလဲ မသိခဲ့ပါဘူး” ဟု ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ၈ တန္းေက်ာင္းသား ေမာင္မင္းေဆြဦးသည္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ အင္း၀ဘဏ္ေရွ႕ရွိ ၾကက္ေတာင္ကြင္းတြင္ ၾကက္ေတာင္႐ိုက္ ကစားေနရာမွ အမည္မသိ တပ္ၾကပ္ႀကီးတဦး၏ စည္းရုံးမႈကို ခံခဲ့ရၿပီး တပ္ၾကပ္ႀကီး မ်ဳိးသန္႔လက္သုိ႔ ထပ္မံလႊဲေျပာင္း ခံခဲ့ရသည္။

ေမာင္မင္းေဆြဦး၏ လစာကုိ အထက္အရာရွိက ထုတ္ယူခဲ့ၿပီး တပ္မွထြက္ခြာခ်ိန္တြင္လည္း ေမာင္မင္းေဆြဦး ပုိင္ဆုိင္သည့္ ကုိယ္ပုိင္ေသတၱာႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ တပ္ရင္းမႉး ဗုိလ္မႉး မုိးလြင္က ျပန္လည္ယူေဆာင္ခြင့္ မျပဳခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ေမာင္မင္းေဆြဦး၏မိခင္ ေဒၚခင္ေဆြဦးက “က်မတုိ႔ကုိ တပ္ထြက္လက္မွတ္သြားယူလုိက္ပါ၊ အထက္က ခ်ေပးထားၿပီဆုိၿပီး အရာခံဗုိလ္ ဆန္း၀င္းက အိမ္ကုိလာၿပီး အေၾကာင္းၾကားလုိ႔ သြားယူတယ္။ တပ္ရင္းမႉးက တပ္ထြက္လက္မွတ္ကုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထုတ္မေပးဘဲ က်မတုိ႔ကုိ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ ထည့္ထားတယ္။ အဲဒီအထဲမွာပဲ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ၁၄ ရက္ေလာက္ေနခဲ့ရၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၄ ရက္ေန႔က်မွ တပ္ထြက္လက္မွတ္ရတယ္။ ကေလးရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းေတြကုိလည္း ျပန္ထုတ္မေပးဘူး။ ဒါေတြက မင္းနဲ႔မဆုိင္ေတာ့ဘူး၊ က်န္တဲ့ရဲေဘာ္ေတြကိုပဲ ခြဲေ၀ေပးရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္”ဟု ေျပာသည္။

ေမာင္မင္းေဆြဦးက“တပ္ၾကပ္ႀကီးမ်ဳိးသန္႔ကက်ေနာ့္ကုိေက်ာက္ဆည္ၿမဳိ႕ကေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရးအလုပ္႐ံုတပ္ရင္းလကရ(၇)ကုိ ေခၚသြားတယ္။ က်ေနာ္က စစ္သားမလုပ္ခ်င္ဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့ အဲဒီ လကရ (၇)ကဒုအရာခံဗုိလ္ကက်ေနာ့္ကုိ ျပန္ပုိ႔မလုိလုိနဲ႔ မႏၲေလးၿမဳိ႕က စစ္သားစုေဆာင္းေရးကုိ ေခၚသြားတယ္။မႏၲေလးစစ္သားစုေဆာင္းေရးကအသက္ငယ္လုိ႔လက္မခံေတာ့ေရႊဘုိ စစ္သားစုေဆာင္းေရးကုိ ထပ္ေခၚသြားၿပီး က်ေနာ့္ကိုေရာင္းတယ္” ဟု ရွင္းျပသည္။

ေရႊဘုိ စစ္သားစုေဆာင္းေရးတပ္မွတဆင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း ပင္ေလာင္းၿမိဳ႕ရွိ ေလ့က်င့္ေရးတပ္ အမွတ္ (၄) တြင္ အေျခခံစစ္ပညာ သင္ၾကားခဲ့ရကာ လကရ (၇) တြင္ ျပန္လည္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရၿပီး တႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ILO ႐ံုး၏ ေဆာင္ရြက္ေပးမႈေၾကာင့္ တပ္မွ ထြက္ခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“တပ္ထဲမွာ ေနတုန္းက ေန႔တုိင္း အမႈိက္လွည္း၊ သစ္ပင္ရွင္း၊ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ရတယ္။ အထက္က အရာရွိေတြ မေက်နပ္ရင္ အ႐ိုက္အႏွက္လည္း ခံရတယ္။ က်ေနာ္ တပ္ထြက္လက္မွတ္သြားယူေတာ့ အရာရွိရိပ္သာမွာ က်ေနာ့္လုိ ကေလး ၃ ေယာက္ ထပ္ေရာက္ေနတယ္လုိ႔ တပ္သားတေယာက္က က်ေနာ့္ကုိ ေျပာလုိက္ေသးတယ္” ဟု ေမာင္မင္းေဆြဦးက ေျပာသည္။

အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေဝဖန္ေနသည့္တိုင္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကေလးစစ္သားအျဖစ္ စုေဆာင္းမႈမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္ဆန္းပုိင္းအတြင္းတြင္ပင္ တုိင္ၾကားခ်က္ ၂၂ ခုကုိ လက္ခံရရွိထားေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ILO ႐ံုးက ေျပာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ILO႐ံုးတာ၀န္ခံမစၥတာစတိဗ္မာရွယ္(SteveMarshall)က“ကေလးစစ္သား ထပ္မံစုေဆာင္းမႈေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ မရပ္ေသးလဲဆုိတာကုိ က်ေနာ္လည္း မသိပါဘူး။ ေျပာႏုိင္တာတခုကေတာ့ အစုိးရက ဒီျပႆနာကုိ ကုိင္တြယ္ဖုိ႔ စစ္တပ္အထက္အရာရွိေတြပါ၀င္တဲ့ ေကာ္မတီတရပ္ကုိ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ အရာရွိေတြအားလုံးကုိလည္း အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြကုိစစ္တပ္မွာစုေဆာင္းမထားေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးတရားဥပေဒအရ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ဖုိ႔အတြက္ သတိေပးခ်က္ေတြလည္း ထုတ္ျပန္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ျပႆနာက ဒီထုတ္ျပန္ခ်က္ဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္တရပ္ေၾကာင့္ ေပၚထြက္လာခဲ့သလုိပဲ ျဖစ္ေနၿပီး ဘာေၾကာင့္ ကေလးစစ္သားေတြကုိ ဆက္လက္စုေဆာင္း ေနရလဲဆုိတာ နားမလည္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ကေလးစစ္သား အဓမၼစုေဆာင္းခံရမႈမ်ားကုိILO႐ံုးႏွင့္လက္တြဲေဆာက္ရြက္ေပးေနသည့္ ပဲခူးၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ လမ္းျပၾကယ္အဖြဲ႔မွေရွ႕ေနႀကီးဦးေအးျမင့္ကကေလးစစ္သားစုေဆာင္းမႈမ်ားသည္ တပ္အရာရွိမ်ားကုိယ္တုိင္ ပါ၀င္ေနသည့္ လူကုန္ကူးမႈတရပ္သဖြယ္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ မပေပ်ာက္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ေနရသည္ဟု ေျပာသည္။

နအဖစစ္အစုိးရက အရြယ္မေရာက္ေသးသည့္ ကေလးသူငယ္ စစ္မႈထမ္းျခင္းမွ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေရး ေကာ္မတီကုိ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ စစ္ဘက္အရာရွိမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ္လည္း ကေလးစစ္သား အဓမၼစုေဆာင္းခံရမႈေၾကာင့္ILO႐ံုးသုိ႔တုိင္ၾကားမႈမ်ားမွာ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ျမင့္တက္ေနဆဲျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ILO ႐ံုးမွ ကေလးစစ္သားအမႈ စတင္ကုိယ္တြယ္ခြင့္ရခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ တုိင္ၾကားမႈ ၁၃ မႈ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ၃၁ မႈ၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ၈၁ မႈႏွင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ၂၁၀ မႈ ရွိလာသည္အထိ တုိင္ၾကားမႈမ်ားသည္ တုိးျမင့္လာခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။