ႀကံံ့ဖြံ႔အသင္းဆိုတာကေန ႀကံံ့ဖြံ႔ပါတီဆိုတာ ျဖစ္သြားၿပီေပါ့။ အရင္က ေထာင္ေထာင္ ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေနရာတကာမွာ တြင္က်ယ္ေနတဲ့အမ်ဳိးသမီးေရးရာဆိုတာဟာလည္း အခုေတာ့ ႀကံံ့ဖြံ႔အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ရယ္လို႔ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ အေရၿခံဳထားတာေတြ ခြာခ်လိုက္ၾကၿပီလို႔ဆိုရင္ ရမလားပါပဲ။ ဒီေန႔လို ေရြးေကာက္ပြဲ ဗိ္န္းေမာင္းသံ၊ ေလးခင္းသံေတြ ေပၚထြက္လာတဲ့အခါမွာ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ အမာခံေတြဟာ အေပၚကအ၀တ္အစားကိုခြာၿပီး လက္ေ၀ွ႔၀ိုင္းထဲကို ၀င္လာ၊ လက္ေ၀ွ႔ေရးျပၾကသလား ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ လက္ခေမာင္းတေဖာင္ေဖာင္နဲ႔ပါ။ သြားေလရာေညာင္ျမစ္ တျဖာျဖာဆိုတာလို သူတို႔ “စည္း႐ံုးေရး”သြားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာျပႆနာေတြလည္းတက္ခ်င္တိုင္းတက္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ သူတို႔ကို လက္နက္ကိုင္တပ္နဲ႔ေတာင္ အေစာင့္အေရွာက္ေပးေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ျမင္ေတြ႔ရတာတခုကေတာ့ နဂိုအမ်ဳိးသမီးေရးရာထဲက ဟန္ေရးျပ႐ံုေလာက္သာအသံုး၀င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ေတြဟာ ဒီအဆင့္မွာ ေဘးထြက္ထိုင္လိုက္ၾကတာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဒီ္ကေတာ္ေတြလိုပဲ အရင္က ႀကံံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အထြက္မွာေတာ့ ကေတာ္ေတြလိုမဟုတ္ဘဲ ကန္ထုတ္ပစ္တာ ခံလိုက္သူေတြကေတာ့ နဂိုကႀကံံ့ဖြံ႔ထဲကို အတင္းမ၀င္မေနရဆြဲသြင္းထားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္ပါတယ္။ အသံုးမ၀င္၊ အလိုမရွိေတာ့ၿပီမို႔ အခုေတာ့ သူတို႔ကို စစ္ဗိုလ္ေတြက စာရင္းထဲ မထည့္ေတာ့ပါဘူး။ နဂိုက (၂၃) သန္းေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊပါးစပ္က ႂကြားေနတဲ့ ကိန္းဂဏန္းကေန တေန႔ကေတာ့ ႀကံံ့ဖြံ႔မွာ ပါတီ၀င္ (၈)သန္း ရွိေသးတယ္လို႔ ႀကံဳး၀ါးတာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ နဂိုႀကံံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္ (၁၅) သန္းေလာက္ကို ခါထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။
တခ်ိန္ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာပါတီေပါင္းစံုအစည္းအေ၀းေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးအစည္းအေ၀းေတြတက္ခဲ့တဲ့၊ ျပည္တြင္းမွာ ညီလာခံေတြ အခ်ီခ်ီလုပ္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ ဘာညီလာခံ၊ ဘာအစည္းအေ၀း၊ ဘာဆံုးျဖတ္ခ်က္မွမခ်ဘဲ ခ်က္ခ်င္း အသြင္ေျပာင္းကုန္ၾကပါတယ္။ အံ့ၾသစရာမေကာင္းဘူးလား။ မ်က္လွည့္ဆရာက လက္ေဖ်ာက္တခ်က္တီးလိုက္တာနဲ႔ ဖားကေနဖြတ္ျဖစ္၊ ဖြတ္ကေနဖားျဖစ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ နအဖစစ္တပ္ထိပ္သီးေတြရဲ႕ ေလးလပတ္အစည္းအေ၀း ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆံုးျဖတ္အသြင္ေျပာင္းလို္က္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ အဖြဲ႔၀င္သန္းေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးတခုဟာ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေရေပၚမွာ ေရးထားတဲ့အ႐ုပ္လိုပါပဲ။ ဗိုလ္သန္းေရႊက ေပၚဆိုေပၚ၊ ေပ်ာက္ဆိုေပ်ာက္။ အင္း၊ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ သူတို႔ေပၚလာတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲေပၚလာခဲ့တာပဲ မဟုတ္ပါလား။ အရွင္ေမြးမို႔ ေန႔ခ်င္းႀကီးခဲ့သလို အရွင္က မလိုေတာ့လည္း ေန႔ခ်င္းပဲ ေပ်ာက္ရပါေတာ့တယ္။ တဆက္တည္း ဆက္ေတြးမိတာက အခုအသစ္ဖြဲ႔စည္းၾကတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြေရာ၊ နအဖဆီက ‘ေပ်ာက္ေစ’ ဆိုတဲ့ အမိန္႔မ်ဳိးထြက္လာရင္ ဆက္တည္ရွိေနပါ့မလားဆိုတာပါ။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ပါတီအသစ္ဖြဲ႔ခ်င္သူေတြကို မဖြဲ႔ေစရဆိုတဲ့ တခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေၾကာင့္မို႔ မဖြဲ႔ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနတာေတြ ေတြ႔ေနရၿပီ။ အဲဒီကေန တဆင့္တက္ေတြးလိုက္ရင္ ေနာင္ေရြးေကာက္ပြဲလြန္လို႔ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာေတြ ဘာေတြေပၚလာရင္ေရာ။ ဒီတခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ေပးတဲ့ အာဏာႀကီးဟာ (ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္) တည္ရွိေနဦးမွာလား။ မတည္ရွိေတာ့ပါဘူးလို႔ေတာ့ အာမ မခံရဲ ၾကဘူးမဟုတ္ပါလား။
အဲဒါကို တခ်ိဳ႕က ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းလို႔ ေျပာေကာင္းေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ အဲဒီ ႀကံံ့ဖြံ႔မဟုတ္သူေတြ ေခါင္းခဲေနတဲ့ကိစၥဟာ ႀကံံ့ဖြံ႔က ဒီလိုႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အရင္းအႏွီး၊ အေထာက္အကူေတြနဲ႔ မေတာ္မတရား ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသထက္ေသခ်ာလာတဲ့ ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္က်မွေတာ့ ‘အစက ငါမေျပာလား’လို႔ သူတို႔ကို အျပစ္တင္ေနလို႔လည္း အပိုပဲျဖစ္မွာပါ။ က်ားနဲ႔သမင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႔ၾကတာကို ေစာင့္ၾကည့္ ၾက႐ံုပဲရွိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခုတေလာ ျပည္ပေရဒီယို အသံလႊင့္ခ်က္ေတြမွာ နအဖရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ခ်စ္တီးေခါင္းသန္းရွာ သလို စေပ့စ္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္မယ့္ အဖြဲ႔တိုင္းနီးပါးဟာ မီဒီယာေတြကေမးတိုင္း မေက်မနပ္ေတြ ေျပာထြက္ေနၾကတာကို ေန႔တိုင္းလိုလို ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တဆက္တည္း သတိထားမိတာက ႀကံံ့ဖြံ႔ကို ဒီလိုအခြင့္အေရးေတြ တဖက္ သတ္ေပးထားတာဟာ မတရားဘူးေလာက္ပဲ ေျပာရဲပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဒါေၾကာင့္ မတရားဘူး၊ ဒါေတြအတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတာ့ မေျပာ၀ံ့ၾကပါဘူး။
ဒီလို အားလံုးက တရားမွ်တျခင္းမရွိဘူးလို႔ ကန္႔ကြက္ေျပာဆိုေနၾကခ်ိန္မွာပဲ နအဖဟာ လက္နက္သစ္တခုကို ထုတ္ သံုးလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘာသာေရးလက္နက္ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖဟာ သာသနႏုဂၢဟအသင္းဆိုတာကို ဖန္တီးေပးၿပီး ႀကံ့ဖြံ႔အတြက္ မဲရွာဖို႔လုပ္ပါေတာ့မယ္။ ဒါကိုၾကည့္ၿပီး နအဖစစ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ေရွးအက်ဆံုး မသမာမႈတခု ျဖစ္တဲ့ ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္တဲ့နည္းကိုလည္း ခ်န္မထားဘူးလို႔သာ မွတ္ခ်က္ခ်ရပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ (၂၁) ရာစုႏွစ္ထဲမွာကိုပဲ (၁၂) ရာစုႏွစ္တုန္းက ခ႐ူးဆိတ္စစ္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနတုန္းပါလားလို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။
အခုေနာက္ဆံုးၾကားေနရတဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔ေတြရဲ႕မဲဆြယ္ရာမွာ လက္သံုးစကားတခုကေတာ့ ‘ေနာက္တခါ အာဏာသိမ္းတာ မေတြ႔လိုရင္ ႀကံ့ဖြံ႔ကိုမဲေပးၾက’ ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔အေနနဲ႔ မဲဆြယ္ရာမွာ ေခ်ာ့ျမႇဴတဲ့နည္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့နည္း စသျဖင့္ နည္းမ်ဳိးစံု အသံုးျပဳေနရာမွာ အခုေနာက္ဆံုး ၾကားရတဲ့နည္းတခုကေတာ့ ေခ်ာ့ျမႇဴတာလား၊ ၿခိမ္းေျခာက္တာလား အေတာ္ကို စဥ္းစားရၾကပ္ပါတယ္။ ဒီစကားသာမွန္ခဲ့ရင္ ႀကံ့ဖြံ႔ေတြအေနနဲ႔…
- စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ မေကာင္းဘူးလို႔ အသိအမွတ္ျပဳတာလား။
- နအဖစစ္တပ္ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔လိုလားတဲ့ အေျဖမထြက္ရင္ အာဏာသိမ္းလိမ့္မယ္လို႔ အပိုင္ေျပာေနတာလား။
- သူတုိ႔ကိုမဲမေပးရင္ စစ္တပ္ကို အာဏာသိမ္းခိုင္းႏိုင္စြမ္း သူတို႔မွာရွိတယ္လို႔ ၀န္ခံတာလား။
- ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ေနာက္မွာ စစ္တပ္ရွိေနတယ္လို႔ ေၾကညာတာလား။
ဒင္းတို႔အလဟႆေျပာေနတာေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူပါ။ အေၾကာင္းရွိမွာပါ။ ဒါေတြကိုၾကားေတာ့ “ေပးေနတုန္းမွာ ေပးတာေလးေတြ ယူထားလိုက္ၾက”လို႔ နအဖရဲ႕စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္သူေတြ၊ “ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္တယ္ ဆိုသူေတြဟာ ျပည္တြင္းအေျခအေနကို ဘာမွမသိဘဲ ျပည္ပကေန ရမ္းေျပာေနတယ္”လို႔ လွမ္းရမ္းေနသူေတြကို သတိရမိပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာေနတဲ့ သူတို႔တေတြ ဒီအေျခအေနေတြကို တကယ္မသိတာလားလို႔။ သူတို႔ေျပာတာ ေနာက္တခြန္းရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါက “ဒီမိုကေရစီကို ေနာက္ေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္း တိုးခ်ဲ႕သြားၾကတာေပါ့” တဲ့။ အာဏာမသိမ္းေသးရင္ေပါ့ေလ။
Geen opmerkingen:
Een reactie posten