ဦးတင္ဦးႏွင့္ လက္ေတြ႔ျပႆနာ

ရန္ၿငိမ္းေအာင္ (လူငယ္)

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၄ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၂ နာရီ ၃၀ မိနစ္ .

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ NLD ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီး အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ မူလတာဝန္မ်ားကို ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ေနပါၿပီ။ လူငယ္မ်ားက ဘဘဦးတင္ဦးဟု ေခၚၾကေသာ NLD ဒုဥကၠ႒ လြတ္ေျမာက္လာသည္႔ သတင္းသည္ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔၊ ဘဘဦးဝင္းတင္တုိ႔ လြတ္စဥ္မ်ားကေလာက္ ဂယက္ သိပ္မထလွပါ။ မီဒီယာမ်ားကလည္း ယခင္ကိစၥမ်ားတုန္းကေလာက္ အသားမေပးလွပါ။ ကိုမင္းကိုႏိုင္တုိ႔ လြတ္လာၾကစဥ္က၊ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆိုတာၾကီးက က်င္းပေနဆဲျဖစ္ၿပီး၊ အေျခခံဥပဒသစ္အတြက္ အေျခခံမူမ်ား ဆိုတာေတြကို မခ်ရေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းကို တစံုတရာ ေျပာင္းပစ္ႏိုင္စရာ လမ္းေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေသးသည္ဆုိပါစို႔။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ‘၈၈ မ်ဳိးဆက္’ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ အားကိုးေမွ်ာ္လင့္ၿပီး လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

ဘဘဦးဝင္းတင္ လြတ္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒဆုိတာကို အတင္းျပ႒ာန္းၿပီးေနၿပီ။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြဆိုတာကိုလည္း ေၾကညာၿပီးေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ကုလသမဂၢတုိ႔က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ေနဆဲျဖစ္သျဖင့္၊ စစ္အစိုးရ၏ ေျခလွမ္းေတြကို ဟန္႔တားရန္ အခ်ိန္ေတြ ရွိေသးသည္ဟု ထင္ၾကၿပီး၊ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လာမလဲဟု စိတ္ဝင္စားခဲ့ၾကပါသည္။ ဘဘဦးဝင္းတင္ကလည္း၊ လြတ္လာကတည္းက ယေန႔အထိ အရွိန္အဟုန္မပ်က္ဘဲ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း၊ ေျပာသင့္သည္ ထင္သမွ်ကို ဘာမွ မငဲ့ကြက္ဘဲ ေျပာဆိုေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ စစ္အစုိးရကလည္း သူတုိ႔စိုးရိမ္သလို ဆူပူအံုၾကြမႈေတြ ျဖစ္မလာေလေတာ့ ေျပာပေစဟုမ်ား ပစ္ထားသလား မသိပါ။

ဘဘဦးတင္ဦးသည္လည္း၊ ဘဘဦးဝင္းတင္လိုပင္ ခံယူခ်က္ကို ၿမဲၿမံစြာ ကိုင္ထားၿပီး မိမိအယူအဆကို ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းႏွင့္ ပြင့္လင္းစြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆုိေလ့ရွိသူ ျဖစ္ပါသည္။ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ႏွင့္ တတန္းတည္း ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူ၊ ၁၉၉၅ မွ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္အထိ ၈ ႏွစ္တုိင္တုိင္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္လူထုႏွင့္ လက္ပြန္းတတီး တသားတည္းေနခဲ့ၿပီး လူငယ္ထု၏ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳ ခံရသူျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကို ေျပာင္းပစ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္၍ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ မည္သို႔ဆိုေစ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ၿပီးလွ်င္၊ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အေပၚတြင္ ၾသဇာအရွိဆံုး၊ အဖဲြ႔ဝင္ထု၏ ယံုၾကည္အားထား အၾကည္ညိဳဆံုး ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ေသာ၊ ဘဘဦးတင္ဦး၏ တုိက္႐ုိက္ေခါင္းေဆာင္မႈကို ျပန္လည္ရရွိျခင္းသည္၊ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အတြက္ တအားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ညက လြတ္လာၿပီး၊ ၁၅ ရက္ေန႔ ႐ံုးစတက္သည္ႏွင့္ ဘဘဦးတင္ဦး အရင္ဆံုး စတင္ကိုင္တြယ္ရသည့္ ျပႆနာမွာ၊ ဗဟိုေကာ္မတီ ျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းရန္ လူစာရင္း လ်ာထားျခင္း ကိစၥပင္။ ထုိေန႔ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖဲြ႔ အစည္းအေဝးတြင္ေရာ၊ ၁၆ ရက္ႏွင့္ ၁၇ ရက္ေန႔၌ တုိင္း/ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရာတြင္ပါ၊ ဘဘဦးတင္ဦး၏ ေဆြးေႏြးခ်င့္ခ်ိန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မႈမ်ားသည္၊ အက်ဥ္းက်ရာမွ လြတ္လာသည္ႏွင့္မတူဘဲ၊ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္၊ အဆက္မျပတ္ တထပ္တည္း ရွိေနသည္ဟု ၾကားသိရသျဖင့္ အားရွိစရာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဗဟိုေကာ္မတီအတြက္ လူေရြးျခင္း ဆိုသည္မွာ အေရးတၾကီးကိစၥ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အေရးၾကီးဆံုး ကိစၥတရပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။

ေရႊဂံုတုိင္ ေၾကညာစာတမ္းကို ကိုင္ဆဲြလ်က္၊ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြကိစၥကုိ စဥ္းစားရန္ အခ်ိန္မက်ေသးပါဟု ဆုိေနေသာ္လည္း၊ အဆံုးအျဖတ္ေပးရမည့္ အခ်ိန္က မေဝးေတာ့ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အဖဲြ႔ဝင္ထုထဲတြင္ ဤေရြးေကာက္ပဲြကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ဳိးမ်ဳိးေဝဖန္သံုးသပ္လ်က္၊ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိေနၾကသည္မွာ၊ ပိတ္ပင္တားစီး၍ မရႏိုင္သလို၊ ဆန္းသည့္ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါ။ အခုတေလာတြင္ က်ယ္ေနသည့္ ေဝါဟာရကိုသံုး၍ ေျပာရလွ်င္ ရီရယ္လစ္ (Realist) မ်ားႏွင့္ အုိင္ဒီယယ္လစ္ (Idealist) မ်ား သေဘာထားကဲြေနၾကသည္ ဆိုပါစို႔။ ျမန္မာလို ႐ိုး႐ိုးပဲ ဆုိရလွ်င္ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားသူမ်ားႏွင့္ မူဝါဒကို အထိမခံဟူေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္ စဥ္းစားသူမ်ားဟု ကဲြျပားေနပါသည္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသား လြန္ဆဲြေနျခင္းပါ။

ဤသို႔ေသာ ဒုိင္ယာလက္တစ္သည္၊ သဘာဝေလာကၾကီးႏွင့္ လူ႔ေလာကတခုလံုးတြင္ ရွိေနသည္သာ ျဖစ္၍၊ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အထဲတြင္ ၎အဖဲြ႔ဝင္တဦးခ်င္း၏ အၾကံအစည္ စိတ္ကူးထဲတြင္ ပါရွိေနပါသည္။ လူတေယာက္ထဲတြင္ပင္ ဒီေန႔၊ ဒီအေျခအေန၌ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားေသာ Realist ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္တေန႔ ေနာက္အေျခအေနတြင္ ခံယူခ်က္ကို တစက္မွအထိမခံဟူေသာ ခံစားခ်က္ႏွင့္ စဥ္းစားေသာ Idealist ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဝိေရာဓိမ်ားသည္၊ ေခ်ဖ်က္၍မရေသာ၊ သို႔မဟုတ္ ပ်က္စီးမႈကို ဦးတည္ေသာ ကဲြျပားခ်က္မ်ား မဟုတ္ပါ။ ေျပလည္ေအာင္ညိႇႏိုင္ေသာ ဝိေရာဓိမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ဘဘဦးတင္ဦးကပင္၊ ပဋိပကၡအသြင္ေဆာင္ေသာ ဝိေရာဓိတခုသည္ ရွိေနေၾကာင္းကို ယခုလ ၂ဝ ရက္ေန႔တြင္ ေဖာ္ထုတ္သြားခဲ့ပါသည္။ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ား စုေပါင္း၍ ျပဳလုပ္ေသာ ဂုဏ္ျပဳပဲြတြင္၊ ျပန္လည္ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာရာ၌္ ဒီပဲယင္းကိစၥအၿပီး အမ်ဳိးသားညီလာခံ ျပန္မေခၚမီ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယခင္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ မည္သူကမွ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္မ်ားကို ဘဘက သူ႔ထံုးစံအတုိင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေျပာခဲ့ပါသည္။ အဓိက အခ်က္မွာ ထိုစဥ္က ေဆြးေႏြးပဲြမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ထိုေဆြးေႏြးပဲြမ်ားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီဲပဲယင္းကိစၥကို ခြင့္လႊတ္ေၾကာင္း နအဖ ဘက္ကို ေျပာထားၿပီးၿပီ၊ ညီလာခံသို႔ NLD ျပန္တက္ရန္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူၿပီးၿပီ၊ ထုိစဥ္က ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး အပါအဝင္ တဖက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ အဆိုအရ၊ ထိုစဥ္က ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ လက္ခံခဲ့ၿပီးၿပီ။ တရက္အလုိက်မွ တပ္ခ်ဳပ္က အားလံုးကို ဖ်က္ပစ္လုိက္သည္ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ဤတြင္ NLD က ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည့္ ကြယ္ဝွက္ေနေသာ ျပႆနာတခုကို အဖဲြ႔ဝင္မ်ား ရွင္းရွင္းၾကီး ျမင္လာရပါၿပီ။ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းကို အေျခခံမူအျဖစ္ ေရႊဂံုတုိင္ ေၾကညာစာတမ္းအထိ ၿမဲၿမံစြာ ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တဖက္က အဆံုးအျဖတ္ေပးႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ စိတ္မဝင္စား႐ံုမွ်မက၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးရလဒ္ကို ဖ်က္ပစ္ၿပီး ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ျဖဳတ္ပစ္ဖို႔ ဝန္မေလးပါ။ ဤပဋိပကၡကို မည္သို႔ ေျဖရွင္းမည္နည္း။

ဘဘဦးဝင္းတင္ ေထာင္ထဲက ထြက္လာကတည္းက ေျပာေနခဲ့သလိုပင္၊ ဤကိစၥကို ေျပလည္ရန္မွာ၊ လက္ေတြ႔က်က် လက္နက္ခ်အ႐ႈံးေပး ဒူးေထာက္ျခင္းႏွင့္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အပ်က္ခံၿပီး မူဝါဒကို စဲြကိုင္ထားျခင္း ႏွစ္ခုကိုသာ ေရြးရန္ရွိသည္။ ဤကိစၥသည္ ႏွလံုးသားႏွင့္ ဦးေႏွာက္ ဝိေရာဓိထက္ျမင့္ေသာ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ ျဖစ္တည္မႈ ျပႆနာပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။

ဘဘဦးတင္ဦးသည္ တပ္ခ်ဳပ္ဘဝမွ ေထာင္အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ခဲ့ၿပီးေသာ ဥပေဒပညာရွင္ ႏိုင္ငံေရးသမား ဘဝသို႔ ေရာက္လာခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ဘဝတေလွ်ာက္တြင္ လက္ေတြ႔က်က်၊ ဆင္ျခင္တံုတရားကို ေရွ႕တန္းတင္၍ စဥ္းစားေဝဖန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္မွာလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ထုိ႔အတူ ခံယူခ်က္ကို ကိုင္ဆဲြ၍ ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔အတြက္ ခံစားကာ၊ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားခဲ့၍ အက်ဥ္းက်ခံရေသာ ကာလမ်ားမွာလည္း စုစုေပါင္း ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုနီးပါး ရွိေနပါၿပီ။

မၾကာမီတြင္ မလဲြမေသြ လုပ္ၾကရေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ၊ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ လက္ေတြ႔လမ္းစဥ္ ခ်မွတ္ျခင္း လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ဘဘ၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား၊ ခုိင္ၿမဲေသာ ခံယူခ်က္၊ သန္႔ရွင္းေသာ သီလ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကိုယ့္က်င့္သိကၡာတုိ႔အျပင္ အစဥ္အလာၾကီးေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ စြမ္းရည္တုိ႔က ၾကီးမားေသာ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ပါေစဟု ႐ိုးသားစြာ ဆုေတာင္းလုိုက္ပါသည္။