ဦးသိန္းဂိန္ႏွင့္ေတြ႔ဆုံျခင္း

ရန္ကုန္သားတာေတ Wednesday, May 05, 2010

.ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တေနရာရိွ အႏိွပ္ခန္းတခုသုိ႔ သတင္းေထာက္ ဖုိးရႈပ္ ေရာက္လာသည္။ အသံဂ်ာနယ္ ထုတ္ေ၀သူ ဦးေန၀င္းေျပာင္ႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဖုိးရႈပ္ကုိေတြ႔သည္ႏွင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္က ၀မ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ေဟ့… ဖုိးရႈပ္၊လာ…လာ…လာ။ေနာက္က်လွခ်ည္လား။က်ဳပ္ေတာင္ၿပီးသြားၿပီ။

ဖုိးရႈပ္။ ။ဟာ…တယ္ဟုတ္ပါလား။ခင္ဗ်ားကေစာေစာစီးစီး … …

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ေအး…အႏွိပ္ခံရမယ္ကြ။ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္ၿပီးအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြေရးရတာ ေညာင္းတယ္ေလကြာ။ဒါေၾကာင့္အေၾကာေလွ်ာ့ဖုိ႔အႏွိပ္ခန္းေတြကုိအားကုိးေနရတာ။ဒီလုိ အႏိွပ္ခန္းေတြကုိခြင့္ျပဳတ့ဲႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရကုိေက်းဇူးတင္ရမယ္ကြ။ဒီအေၾကာင္းအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ေရးဦးမွပဲ။

ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္ဦးေန၀င္းေျပာင္ကမွတ္စုစာအုပ္ကုိထုတ္ၿပီး“အႏွိပ္ခန္းမ်ားႏွင့္ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ”ဟု တုိ႔ထားလုိက္သည္။

ဖုိးရႈပ္။ ။ဆုိစမ္းပါဦးဗ်။က်ေနာ့္ကုိ ဒီေနရာမွာခ်ိန္းထားတာဘာေျပာစရာရိွလုိ႔လဲ။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ ေၾသာ္ … ခင္ဗ်ားကလည္း ေျပာစရာရိွမွ ေတြ႔ရမယ့္လူေတြလားဗ်ာ ဟဲဟဲဟဲ။ ဒီလုိဗ် … က်ဳပ္ရဲ႕ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြ အေၾကာင္း သုံးသပ္သံေလး ၾကားခ်င္လုိ႔ပါ။

ဖုိးရႈပ္။ ။ ဟာဗ်ာ … ဒါေလးမ်ား အီးေမးလ္ပုိ႔လုိက္လည္း ရပါတယ္ဗ်။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ခင္ဗ်ားလည္းက်ဳပ္ေရးတ့ဲအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာခ်င္ပုံမရဘူး။ မေျပာခ်င္လဲေနေပါ့ဗ်ာ။ဒီေန႔ခင္ဗ်ားကုိဒီမွာခ်ိန္းရတ့ဲအေၾကာင္းေနာက္တခုကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ေစခ်င္လုိ႔ပါ။

ဖုိးရႈပ္။ ။ဟုတ္လား။ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးသမားလဲ။ဘယ္အဖဲြ႔လဲ။၈၈အမည္ခံေတြလား၊NLDခဲြထြက္ေတြလား။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ႏုိး…ႏုိး…ႏုိး…ႏုိး …………………ႏုိး။အဲဒီဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ေတြနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ေတြ႔ေပးမယ့္ႏုိင္ငံေရးသမားကႏွယ္ႏွယ္ရရမဟုတ္ဘူးဗ်။ဖြတ္ႀက့ံပါတီဥကၠ႒ဦးသိန္းဂိန္ဆုိတ့ဲ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးပါ။

ဖုိးရႈပ္။ ။ေကာင္းပါေလ့။ေတြ႔ဆုိလည္း ေတြ႔ရတာေပါ့။အဲ…ဒီေန႔ သတင္းစာမွာေတာင္ဦးသိန္းဂိန္ရဲ႕ ဖြတ္ႀက့ံပါတီကုိ တည္ေထာင္ခြင့္ ျပဳလုိက္ၿပီ ဆုိတ့ဲ သတင္း ပါလာသဗ်။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။က်ဳပ္လည္းဖတ္လုိက္ရပါတယ္။ေဟာ… ေျပာရင္းဆုိရင္းဦးသိန္းဂိန္ ေရာက္လာပါၿပီဗ်ာ။ ထုိင္ဗ်ာ ဦးသိန္းဂိန္ ထုိင္ … ထုိင္ …။

အႏွိပ္ခန္းသုိ႔ ေရာက္လာသူ ဦးသိန္းဂိန္က ပုဆုိးကုိ ျပင္၀တ္ၿပီးမွ ထုိင္လုိက္သည္။ ဦးေန၀င္းေျပာင္က ဖုိးရႈပ္ ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး ဦးသိန္းဂိန္တုိ႔ကုိ မိတ္ဆက္ေပးသည္။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။ပုဆုိးမ၀တ္တာၾကာၿပီဆုိေတာ့သိပ္ေတာင္မ၀တ္တတ္ေတာ့ဘူးဗ်ဳိ႕ဟား…ဟား…ဟား…။ ဦးေန၀င္းေျပာင္ေရ…ခင္ဗ်ားရဲ႕အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြကေတာ့လန္းတယ္ဗ်ာ။က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့အရမ္း အရမ္းကုိ ႀကိဳက္တာပါပဲ။ ဒီပုံအတုိင္းသာ ဆက္ေရးေပေတာ့ဗ်ာ။

ထုိသုိ႔ ခ်ီးက်ဴးလုိက္သျဖင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္ မေနတတ္ မထုိင္တတ္ ျဖစ္သြားသည္အထိ ၀မ္းသာသြားသည္။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။က်ဳပ္တုိ႔လူဦးေရာ္ဆမ္းကုိင္ထားတ့ဲျမန္မာ့အေမွာင္သတင္းစာတုိ႔ဘာတုိ႔ကုိလည္း ခင္ဗ်ားေရးသလုိအတုခုိးဖုိ႔လမ္းညႊန္ခုိင္းရဦးမယ္။ဒီေကာင္ေတြည့ံခ်က္ကေတာ့ကမ္းကုိကုန္ေရာ။ ေခတ္သစ္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေရးနည္းကုိေလ့လာဖုိ႔ခင္ဗ်ားဆီမွာသင္တန္းတက္ခုိင္းရမယ္ဗ်။

ဦးသိန္းဂိန္ကထုိသုိ႔ေလေပါေနခုိက္၎တုိ႔၏စကား၀ုိင္းသုိ႔ဦးရုကၡစုိး၀ုန္းခနဲေရာက္ခ်လာသျဖင့္လန္႔ၿပီး ထခုန္လုိက္သည္။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။ဟုိက္…ေသာက္ပလုတ္တုပ္။ဒီမွာေကာင္မေလးေတြပဲအလုပ္လုပ္တာမဟုတ္လား။ဒီလူႀကီးက ဘယ္သူလဲ။

မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ထိတ္လန္႔ေနေသာဦးသိန္းဂိန္အေၾကာက္ေျပေစရန္ဖုိးရႈပ္ကကမန္းကတန္း၀င္၍ ရွင္းျပလုိက္ရသည္။

ဖုိးရႈပ္။ ။သူကထုိင္းႏုိင္ငံ၊ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မွာေရာက္ေနတ့ဲျမန္မာရုကၡစုိးပါ။ ျမန္မာျပည္ကုိလည္းလြမ္း၊ က်ေနာ့္ကုိလည္းေတြ႔ခ်င္တာေၾကာင့္ေရာက္လာတာပါ။ဟုတ္တယ္ေနာ္ဦးရုကၡစုိး။ထုိင္ပါဦးရုကၡစုိး… ထုိင္ပါ…။

ဖုိးရႈပ္၏ရွင္းလင္းခ်က္အဆုံးတြင္ဦးသိန္းဂိန္ကၾကမ္းျပင္တြင္ဒူးေထာက္လုိက္ၿပီးေနာက္ခ်င္းမုိင္ရုကၡစုိးႀကီးကုိ ကန္ေတာ့ေလသည္။ထုိအျပဳအမူေၾကာင့္ဖုိးရႈပ္ႏွင့္ဦးေန၀င္းေျပာင္တုိ႔အ့ံအားသင့္သြားၾကသည္။

ရုကၡစုိးႀကီးလည္းအ့ံၾသသြားသည္။ထုိ႔ေနာက္ပီတိျဖစ္ေက်နပ္သြားသည္။သူႏွင့္ေတြ႔သူအမ်ားစုကသူ႔ကုိထုိသုိ႔ အရုိအေသေပးျခင္းမရိွေပ။ဖုိးရႈပ္ႏွင့္ၾကြက္စုတ္ဆုိသည့္ငနဲႏွစ္ေကာင္ကေတာ့သူ႔အေပၚအရုိအေသ တန္လြန္းသည္ဟုရုကၡစုိးႀကီးေတြးမိသည္။သူ႔ကုိထုိင္ကန္ေတာ့ေနေသာဦးသိန္းဂိန္ကုိၿပဳံးျပၿပီး …

ဦးရုကၡစုိး။ ။ဒီကေနာင္ႀကီးကဘယ္သူလဲ။ႏုိင္ငံျခားမွာေနတာၾကာလုိ႔ထင္တယ္၊ပုဆုိး၀တ္တာ ကုိးရုိးကားရားနဲ႔။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။က်ေနာ့္နာမည္သိန္းဂိန္ပါ၊ေနျပည္ေတာ္မွာေနပါတယ္။တသက္လုံးေဘာင္းဘီေတြပဲ၀တ္ၿပီးခုမွ ယူနီေဖာင္းေျပာင္းလုိက္တာပါ။ပုဆုိး၀တ္တာသိပ္မၾကာေသးေတာ့ကုိးရုိးကားရား၊ဖုိးရုိးဖားရားျဖစ္ေနတာပါ ……ဟီးဟီး။

ဦးရုကၡစုိး။ ။၀တ္စားထားတာကေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ဆုိေတာ့လုပ္ငန္းရွင္လား၊ကုမၸဏီ မန္ေနဂ်ာႀကီးလား။

ထုိေမးခြန္းကုိဦးေန၀င္းေျပာင္က၀င္ေျဖလုိက္သည္။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။လုပ္ငန္းရွင္လည္းမဟုတ္ဘူး၊မန္ေနဂ်ာႀကီးလည္းမဟုတ္ဘူး။သူကႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးပါ။ အုပ္စုလည္းအရမ္းအရမ္းေတာင့္တယ္။ေရြးေကာက္ပဲြမွာ၀င္ၿပိဳင္ဖုိ႔အစစအရာရာရယ္ဒီျဖစ္ေနတ့ဲသူပါ။ အတိအက်ေျပာရရင္ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးတ့ဲအခါႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မယ့္သူေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ဦးရုကၡစုိး။ ။ဟုိက္…ရွာလဘတ္ရည္…ေသခ်ာလွခ်ည္လားကြ။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။သိပ္……………………………………………ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ။ဒီအေၾကာင္းကုိေရွ႕တပတ္ က်ဳပ္ဂ်ာနယ္ရဲ႕အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္မွာထည့္ေရးရဦးမယ္ဟဲဟဲဟဲ။

ေျပာေျပာဆုိဆုိဦးေန၀င္းေျပာင္ကသူ၏မွတ္စုစာအုပ္ကုိထုတ္ၿပီး“ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဦးသိန္းဂိန္”ဟု ေရးလုိက္ျပန္သည္။ထုိသုိ႔ေရးေနစဥ္ဖုိးရႈပ္ကဦးသိန္းဂိန္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိက္သည္။

ဖုိးရႈပ္။ ။ဦးသိန္းဂိန္နဲ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ေတြကနာမည္အရမ္းပ်က္ေနတာေနာ္။ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာေရြးေကာက္ပဲြမွာေတာင္မဲရပါ့မလား။လူေတြကမဲထည့္ပါ့မလား။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။ဟုတ္ပါတယ္။က်ဳပ္တုိ႔နာမည္ပ်က္ေနတာမွန္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လူေတြဆီကပုိက္ဆံေတာင္း၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီကပုိက္ဆံေကာက္ၿပီးဟုိတေလာကလမ္းေတြျပင္ျပခ့ဲပါတယ္။အဲဒီလမ္းေတြကုိ လက္ညိွဳးထုိးျပၿပီးမဲေပးၾကဖုိ႔ေျပာရမွာပါပဲ။သူတုိ႔မေပးလည္းသူတုိ႔ရဲ႕ေထာက္ခံမဲေတြ က်ဳပ္တုိ႔ရေအာင္လုပ္မယ့္နည္းလမ္းေတြက်ဳပ္တုိ႔မွာရိွပါတယ္။ဒါေပမယ့္အစစအရာရာအုိေကသြားေအာင္ အရွင္ရုကၡစုိးနတ္မင္းႀကီးကေစာင့္ေရွာက္ၾကည့္ရႈေတာ္မူပါ။

ဦးသိန္းဂိန္ကလက္အုပ္ခ်ီၿပီးရုိရုိေသေသေျပာေနသျဖင့္ရုကၡစုိးႀကီးအလြန္ေက်နပ္သြားသည္။နတ္တုိ႔၏ အစြမ္းအစျဖင့္ကူညီရန္လည္းဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

ဦးရုကၡစုိး။ ။အင္း…ေနာင္ႀကီးဦးသိန္းဂိန္တုိ႔အဲဒီေလာက္ေသခ်ာေနမွေတာ့ဟန္က်ၿပီေပါ့ကြယ္။ အဆင္ေျပေအာင္က်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာပါ။ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္ေအာင္ေတာ့ကူညီႏုိင္မယ္ထင္တယ္၊ ေနာင္ႀကီးတုိ႔လည္းေငြေကာက္ၿပီးလမ္းေဖာက္တာေတြလုပ္ျပထားတယ္ဆုိေတာ့အဆင္ေျပမွာပါ။ဒါေပမယ့္ …

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ဘာဒါေပမယ့္လဲဗ်။

ဦးရုကၡစုိး။ ။ဒါေပမယ့္ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖုိ႔အထိေတာ့က်ဳပ္လည္းမကူႏုိင္ဘူးထင္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကဳံရိွရမည္ဆုိလားဟုိ…ဥပေဒမွာ ျပ႒ာန္းထားတယ္ မဟုတ္လား။

ရုကၡစုိးႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ ဦးေန၀င္းေျပာင္က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလုိက္သည္။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ဟားဟားဟား…က်ဳပ္ကဒါေတြကုိသိလုိ႔ဦးသိန္းဂိန္ကုိဒီအႏွိပ္ခန္းလာဖုိ႔ ခ်ိန္းလုိက္ရတာေပါ့။အခုဆုိရင္ဦးသိန္းဂိန္မွာဒီအေတြ႔အႀကဳံရိွသြားေရာေပါ့ဗ်ာ။ဒါ့အျပင္…ရန္ကုန္မွာ ရိွတ့ဲအႏွိပ္ခန္းေတြမွာဦးသိန္းဂိန္တုိ႔ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြအစုရွယ္ယာထည့္ဖုိ႔စီစဥ္ထားပါတယ္။ တခ်က္ခုတ္ သုံးခ်က္ျပတ္ေပါ့ဗ်ာ။ဟားဟားဟား ……… ။

ဦးရုကၡစုိး။ ။ဟုတ္ပါၿပီေလ။က်ဳပ္ကူညီပါ့မယ္။က်ဳပ္ရဲ႕နတ္ေဘာ္ဒါေတြရိွပါတယ္။သူတုိ႔ဆီအီးေမးလ္ပုိ႔ၿပီး ေနာင္ႀကီး ဦးသိန္းဂိန္ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ေျပာေပးပါ့မယ္။ဒါေပမယ့္……က်ဳပ္မရွင္းတာေတြ ရိွေသးတယ္။

ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။(လက္အုပ္ခ်ီၿပီး)ဟုတ္က့ဲပါ။ေျပာပါ။မရွင္းတာေတြရွင္းသြားေအာင္စြမ္းအားရွင္တုိ႔ဘာတုိ႔ ရိွပါတယ္။အားလုံးရွင္းသြားေအာင္လုပ္ခုိင္းလုိက္ပါ့မယ္။

ဦးရုကၡစုိး။ ။ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္မွာဆုိေတာ့ေနာင္ႀကီးတုိ႔ကေငြေၾကးအလုံအေလာက္ရိွရဲ႕လား။ရုံးဖြင့္ဖုိ႔ေနရာ ရၿပီလား။မဲဆြယ္တ့ဲကာလမွာသြားေရးလာေရးသယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး အဆင္ေျပပါ့မလား။

ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ဘတ္ဂ်က္ကေတာ့ႀကိဳက္သေလာက္သုံးလုိ႔ရတယ္။ရုံးကလည္းၿမိဳ႕တုိင္းရြာတုိင္းမွာ အခုခ်က္ခ်င္းဖြင့္ပစ္လုိက္လုိ႔ရတယ္။မေန႔ကမွပါတီေထာင္ခြင့္တရား၀င္ရထားတာေၾကာင့္မဖြင့္ေသးတာပါ။ သြားေရးလာေရး မဲဆြယ္ေရးလည္း အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါတယ္။

ဦးရုကၡစုိး။ ။ဒါဆုိရင္ေနာင္ႀကီးတုိ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၊ၿပီးေတာ့သူတုိ႔ရဲ႕NLDပါတီကုိဘယ္လုိ သေဘာထားသလဲ။

ရုကၡစုိးႀကီးကထုိသုိ႔ေမးလုိက္သျဖင့္ဦးသိန္းဂိန္ကလက္အုပ္ခ်ီျခင္းမျပဳဘဲမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ခါးေထာက္လုိက္သည္။အရုိအေသေပးေနရာမွရုတ္တရက္အမူအယာေျပာင္းသြားသျဖင့္ရုကၡစုိးႀကီး အ့ံအားသင့္သြားသည္။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္က်ဳပ္တုိ႔စီစဥ္ထားတာရိွပါတယ္။ယက္ေထာကုိ အင္းလ်ားကန္မွာ ေရလာကူးဖုိ႔ ေခၚထားပါတယ္။ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းမွာ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။NLDပါတီ ကုိေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲမွာ ထားရစ္ခ့ဲရမွာပဲ။ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ သူတုိ႔ကုိ က်ဳပ္တုိ႔ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ စိတ္ရွည္ေပးခ့ဲၿပီးၿပီ။

ဦးရုကၡစုိး။ ။(ေဒါသကုိထိန္းၿပီး)ဒါဆုိရင္လြတ္လပ္စြာေရးသား၊ေဖာ္ျပခြင့္၊ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္ဆုိတာေတြေရာ အနာဂတ္မွာရိွမလား။

ဦးသိန္းဂိန္။ ။စည္းကမ္းရိွရိွလုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့အနာဂတ္မွာအရာရာအားလုံးျဖစ္ႏုိင္တယ္။ စည္းကမ္းမရိွရင္ေတာ့၀မ္းနည္းပါတယ္၊တာ၀န္အရက်ဳပ္တုိ႔ကေဆာင္ရြက္ရမွာပဲ။

ဦးရုကၡစုိး။ ။ေနာက္ဆုံးတခုသိခ်င္တယ္။ဒါအေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ေကာင္းေကာင္းေျဖ……။ ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္ၿပီးအစုိးရဖဲြ႔ၿပီးရင္ေထာင္ထဲမွာရိွတ့ဲမင္းကုိႏုိင္တုိ႔ကုိကုိႀကီးတုိ႔လုိပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ လႊတ္ေပးမွာလား … ။

ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ဘာေၾကာင့္ဒီေသာင္းက်န္းသူေတြကုိလႊတ္ေပးရမွာလဲ။မလႊတ္ဘူး။မလႊတ္ေရးခ်မလႊတ္ဘူး။

ဦးသိန္းဂိန္၏ အေျဖမ်ားေၾကာင့္ရုကၡစုိးႀကီးေဒါသအႀကီးအက်ယ္ထြက္သြားသည္။ထုိ႔ေနာက္ဦးေန၀င္းေျပာင္ဘက္သုိ႔ လွည့္ၿပီး …

ဦးရုကၡစုိး။ ။ကဲ-ဦးေန၀င္းေျပာင္။ၾကားၿပီးေရာေပါ့။ခင္ဗ်ားကဘယ္လုိထင္သလဲ။ဒီလူေတြႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ျမန္မာႏုိင္ငံဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလဲ။အဲဒါကုိခင္ဗ်ားအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္မွာ ဘယ္လုိေရးမလဲ။

ဦးေန၀င္းေျပာင္။ ။ေရးရမယ္ဆုိရင္ေတာ့အဟဲ…ျမန္မာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္အခင္းအက်င္းဟာအရမ္း အရမ္းကုိအဆင္ေျပ၊ႀက့ံခုိင္၊ဖံြ႔ၿဖိဳး၊စည္းကမ္းရိွမယ္လုိ႔ယူဆပါေၾကာင္းဆုိၿပီးေရးလုိက္မယ္ေလ၊ မေကာင္းဘူးလား။

ဦးသိန္းဂိန္ ။ ။ သိပ္ေကာင္းတာေပါ့ကြာ။

၎တုိ႔၏ စကားအဆုံးတြင္ ရုကၡစုိးႀကီး၏ ထြက္ေနေသာ ေဒါသမ်ားသည္ ငယ္ထိပ္အထိ ေရာက္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲထုိင္ခုံျဖင့္ရုိက္ရန္ဟန္ျပင္ေသာေၾကာင့္ဦးသိန္းဂိန္ႏွင့္ဦးေန၀င္းေျပာင္တုိ႔ႏွစ္ဦးသား အႏွိပ္ခန္းအတြင္းမွ ထြက္ေျပးၾကေလသည္။

“ေထြရာေလးပါး”သည္Satireေခၚသေရာ္စာက႑ျဖစ္ပါသည္။သတင္းမွန္မ်ားအေပၚအေျခခံ ေရးသားထားျခင္းမဟုတ္ပါ။