ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဓေလ့

ဦးေအာင္ခင္(သုံးသပ္ခ်က္)

၂၆/ ဧၿပီ ၂၀၁၀

အစုိးရစနစ္ကုိေလ့လာရာမွာလူမ်ားစုအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊လူတစုအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊အႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္စနစ္၊ သက္ဦးဆံပုိင္ဘုရင္စနစ္စသျဖင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးခြဲျခားသတ္မွတ္ၿပီးေကာင္းက်ဳိးဆုိးျပစ္ကုိဆန္းစစ္ေလ့ရွိတယ္။ အခုေခတ္မွာအႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ဘုရင္စနစ္ကုိလက္မခံၾကေတာ့ဘူး။အစဥ္အလာအရ ဘုရင္စနစ္က်င့္သုံးေနတဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာလည္းျပည္သူလူထုကေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့အစုိးရကသာ အာဏာရွိၿပီးဘုရင္ဟာအမည္ခံသာျဖစ္လာတယ္။လူတစုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္နဲ႔အာဏာရွင္စနစ္ကုိ မေကာင္းတဲ့အစုိးရစနစ္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ျမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္တုိင္းျပည္အခ်ဳိ႕မွာ မေကာင္းတဲ့အစုိးရစနစ္ေတြသက္ဆုိးရွည္ေနတဲ့အတြက္ႏုိင္ငံေရးသိပၸံေလ့လာရာမွာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ပုံစံကုိသာမကဘဲဒီလုိအစုိးရစနစ္မ်ဳိးကုိလက္ခံထားတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိလည္းဆန္းစစ္ဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ယူဆလာၾကတယ္။

ဒီမုိကေရစီအမည္ခံၿပီးရွင္ဘုရင္လုိအာဏာရွင္စနစ္က်င့္သုံးတာကုိလက္ခံထားတဲ့ႏုိင္ငံေတြရွိတယ္။ အစုိးရတခုရဲ႕အာဏာရွိမႈအတုိင္းအတာဟာဒီအစုိးရကုိတုိင္းသူျပည္သားက ဘယ္ေလာက္လက္ခံထားသလဲဆုိတဲ့အေပၚမွာမူတည္တယ္။တနည္းဆုိရင္တုိင္းျပည္(သုိ႔မဟုတ္) လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ဓေလ့ထုံးစံဟာက်င့္သုံးတဲ့အစုိးရစနစ္မွာေရာင္ျပန္ဟပ္ေနတဲ့သေဘာပဲ။တုိင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဓေလ့ဟာေန႔ခ်င္းညခ်င္းေပၚထြက္လာတာမဟုတ္ဘူး။သမုိင္းကေမြးထုတ္တာပါ။ဒါေပမယ့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ဓေလ့ထုံးစံနဲ႔စိတ္ေနစိတ္ထားဟာသမုိင္းေၾကာင္းကုိေျပာင္းလဲေစႏုိင္တဲ့ အက်ဳိးအာနိသင္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ဆုိ႐ုိးစကားရွိတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း (၁,၀၀၀)ေလာက္အႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္ဘုရင္စနစ္ေအာက္မွာေနခဲ့ရၿပီးၿဗိတိသွ်ကုိလုိနီဘ၀မွာ ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀)ေလာက္ေနခဲ့ရတဲ့ျမန္မာျပည္ဟာဘုရင္စနစ္ရဲ႕ေလာင္းရိပ္ကပုိၿပိးႀကီးမားနက္႐ႈိင္းတယ္လုိ႔ ကြယ္လြန္သူသမုိင္းပါေမာကၡေတြျဖစ္တဲ့ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ႀကီးနဲ႔ေဒါက္တာေက်ာ္သက္တုိ႔က သုံးသပ္ၾကတယ္။ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကထြက္ေပၚလာတဲ့တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊တရားမွ်တေရးစတဲ့ လစ္ဘရယ္(Liberal)သေဘာတရားေတြကုိလြတ္လပ္ေရးရၿပီးဒီမုိကေရစီအစုိးရစနစ္တည္ေထာင္တဲ့အထိ ျမန္မာျပည္သားအမ်ားစုကေကာင္းေကာင္းနားလည္ေသးတာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ပါေမာကၡဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးက ဆုိတယ္။

တုိင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကုိေလ့လာတဲ့အခါPoliticalCultureလုိ႔ အေနာက္တုိင္းပညာရွင္ေတြေခၚတဲ့ႏုိင္ငံေရးဓေလ့ကုိဆန္းစစ္ဖုိ႔လုိတယ္။ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတည္ရွိခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္အယူအဆအေတြးအေခၚနဲ႔႐ုိးရာဓေလ့ဟာဒီကေန႔အထိတနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနတုန္းပါပဲ။ကြယ္ေပ်ာက္ဖုိ႔အလြန္ခဲယဥ္းတယ္။ေသဆုံးသြားတဲ့မ်ဳိးဆက္ေတြ ထားရစ္ခဲ့တဲ့႐ုိးရာအစဥ္အလာေတြဟာအသက္ရွင္ေနသူေတြရဲ႕စိတ္သဘာ၀ကုိအိပ္မက္ဆုိးႀကီးလုိ ဖိစီးေနတယ္လုိ႔ Karl Marx ကThe 18th Brumaire of Louis Bonaparte (ဘ႐ူးမဲရား- လူး၀ီဘုိးနာပတ္) ဆုိတဲ့စာတမ္းမွာေရးထားတယ္။အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္တဲ့ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးထဲကအာဏာရွင္စနစ္ ေပၚလာပုံကုိေရးတာပါပဲ။ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးျပကၡဒိန္မွာ၁၇၉၉ႏုိ၀င္ဘာလ(၉)ရက္ေန႔ကုိဘ႐ူးမဲရား(၁၈) ရက္ေန႔လုိ႔ေခၚတယ္။အဲဒီေန႔မွာနပုိလီယံကစစ္အာဏာသိမ္းတဲ့အတြက္ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးဟာ အာဏာရွင္ဘုရင္စနစ္အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းသြားပုံကုိေဖာ္ျပတာပါပဲ။

လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္ကစၿပီး၁၉၅၈ခုႏွစ္အထိ(၁၀)ႏွစ္က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီစနစ္ဟာ ဒီမုိကေရစီမစစ္မွန္ဘူးလုိ႔အဲဒီေခတ္အတုိက္အခံေတြကမၾကာခဏေ၀ဖန္ၾကတယ္။ဒီမုိကေရစီနည္းနဲ႔ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့အစုိးရျဖစ္ေပမယ့္အာဏာရွင္ဆန္ဆန္အတုိက္အခံေတြကုိထင္သလုိ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈ၊ျပည္သူလူထုပါ၀င္တဲ့အခန္းက႑နည္းပါးမႈစတဲ့အားနည္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီမစစ္ဘူးလုိ႔ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ဒီမုိကေရစီအစုိးရကုိဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းကသစၥာေဖာက္ၿပီး၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာစစ္အာဏာသိမ္းလုိက္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးအႂကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ျပန္လည္ရွင္သန္ေအာင္စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္ကအပတ္တကုတ္ႀကိဳးပမ္းေနတယ္။ ဗမာဘုရင္စနစ္ကုိေနျပည္ေတာ္ေဆာက္တဲ့ဗိုလ္သန္းေရႊအုပ္စုကအားက်ေနတယ္။

ဒါေၾကာင့္အႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္ဗမာဘုရင္စနစ္အေၾကာင္းပထမဆုံးအက်ဥ္းခ်ဳံးတင္ျပပါရေစ။ေရွးဗမာေတြ နားလည္တဲ့တခုတည္းေသာအစုိးရစနစ္ဆုိတာဘုရင္စနစ္ပါ။တုိင္းျပည္မွာဘုရင္ဟာအာဏာအရွိဆုံး၊ ဘုန္းတန္ခုိးအရွိဆုံး၊အျမင့္ျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္။မဟာသမၼတမင္းမ်ဳိးက ဆင္းသက္သလုိလုိယုံထင္၊ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားတာေၾကာင့္မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ကသာတုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိတဲ့သေဘာမ်ဳိးပါပဲ။တိရစာၦန္ကုိေတာင္နန္းတြင္းမွာေမြးထားရင္ျမင့္ျမတ္တယ္လုိ႔ ယူဆၾကတယ္။

ျမန္မာ့သမုိင္းဆုိတာရွင္ဘုရင္ေတြရဲ႕မွတ္တမ္းပါ။မွန္နန္းရာဇ၀င္ဟာဘုရင့္အမိန္႔အရေရးတဲ့စာတမ္းပါ။ ဒါကိုအားက်ၿပီးဗိုလ္ေန၀င္းကလည္းန၀တအစုိးရလက္ထက္မွာသမုိင္းမွန္’ျပဳစုေရးဆုိၿပီး သမုိင္းဆရာတစုကုိ စာအုပ္ေရးခုိင္းပါေသးတယ္။စာေပအႏုပညာဆုိတာဘုရင့္နန္းေတာ္အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာသာ ရွင္သန္ႀကီးထြားႏုိင္တာေၾကာင့္ေရွးဗမာေတြရဲ႕ဘ၀ဟာက်ဥ္းေျမာင္းလွပါတယ္။ဘုရင့္အသုိင္းအ၀ုိင္းဟာ အၿမဲတမ္းမာန္မာနေထာင္လႊားၿပီးဘ၀င္ျမင့္ေနတာမုိ႔အျပင္ေလာကနဲ႔အဆက္အဆံသိပ္မလုပ္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္အသိဉာဏ္ဗဟုသုတနည္းပါးၿပီးကမာၻ႔အေၾကာင္းလည္းမသိတာမ်ားပါတယ္။အျပင္ေလာကနဲ႔ အဆက္အသြယ္နည္းေလတုိင္းသူျပည္သားကုိအယုံသြင္းရလြယ္ေလပါပဲ။

တုိင္းသူျပည္သားကုိအခုိင္းအေစ၊ေက်းေတာ္မ်ဳိး၊ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးလုိ႔သတ္မွတ္ၿပီးဘုရင္ကုိေတာ့သက္ဦးဆံပုိင္ အရွင္သခင္အျဖစ္သတ္မွတ္တယ္။မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ဆုိတာသာမန္လူသားမဟုတ္ဘဲအထြတ္အျမတ္ထားရာ ကုိးကြယ္ရာျဖစ္တယ္လုိ႔ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့တာေၾကာင့္မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ရဲ႕ေသြးေျမမက်ေကာင္းဘူးလုိ႔ ယုံၾကည္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္အခ်င္းခ်င္းအာဏာလုလုိ႔သတ္ၾကျဖတ္ၾကအၾကမ္းဖက္ၾကတဲ့အခါမွာ ဓားနဲ႔မခုတ္ဘဲလည္မ်ဳိကုိတုတ္နဲ႔႐ုိက္သတ္တာမ်ဳိးမၾကာခဏလုပ္တတ္တယ္။တုိင္းသူျပည္သားအခ်င္းခ်င္း သေဘာတူခ်က္ရယူၿပီးအစုိးရဖြဲ႔တာကုိလူမႈပဋိညာဥ္လုိ႔ေခၚတယ္။အဂၤလိပ္လုိSocialContractလုိ႔ လူသိမ်ားတယ္။

ဒီမုိကေရစီအစုိးရစနစ္ဟာဒီသေဘာတရားမွာအေျခခံတယ္။အမ်ားျပည္သူသေဘာတူတဲ့ လူမႈပဋိညာဥ္ေၾကာင့္အစုိးရနစ္ေပၚေပါက္ရပုံကုိ ျမန္မာ့႐ုိးရာႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚမွာလည္း ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ျမန္မာ့႐ုိးရာလုိ႔သာေျပာရတယ္အိႏၵိယကလာတာပါ။ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ အၿမဲတမ္းေျပာင္းလဲေနတာမို႔ ကုိယ္ပုိင္မရွိပါဘူး။အကုန္ေရာေႏွာေနတယ္။မဟာသမၼတမင္း(သို႔မဟုတ္)အစုိးရေပၚလာပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အိႏၵိယျပည္မဇၥ်ိမေဒသကႏုိင္ငံေရးအေတြးအေခၚကုိျမန္မာမင္းအဆက္ဆက္ကလက္ခံခဲ့တာေတြ႔ရတယ္။

မင္းက်င့္တရား(၁၀)ပါးဆုိတာရွိေပမယ့္လုိက္နာတဲ့မင္းအင္မတန္ရွားပါတယ္။လက္ေတြ႔မွာဘုရင္က စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ရတာမ်ားတယ္။အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူေတြလုိက္နာရမယ့္၀တၱရားရွိေပမယ့္မလုိက္နာလုိ႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္မုိ႔‘တရားဥပေဒနဲ႔အညီ’(သုိ႔မဟုတ္)“ဓမၼဓိ႒ာန္က်က်’စတဲ့အယူအဆေတြကုိ ဗမာမင္းလက္ထက္မွာက်င့္သုံးခဲ့တာမဟုတ္ဘဲအဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မွသုံးလာတာလုိ႔ပါေမာကၡ ဆရာေမာင္ေမာင္ႀကီးက ဆုိတယ္။

အာဏာကုိအကန္႔အသတ္လုပ္တာမ်ဳိးဗမာမင္းကလက္မခံႏုိင္ဘူး။ေအာက္ျမန္မာျပည္အဂၤလိပ္လက္ထဲ က်သြားတာကုိလက္မွတ္ထုိးအသိအမွတ္ျပဳဖုိ႔မင္းတုန္းမင္းကျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။လက္ရွိစစ္အစုိးရကလည္း ႏုိင္ငံျခားအကူအညီလုိခ်င္ေပမယ့္စည္းကမ္းသတ္မွတ္လာရင္လက္မခံႏုိင္ဘူးလုိ႔ေႂကြးေၾကာ္တာဟာ ေရွးဗမာမင္းရဲ႕လုပ္ကုိင္ပုံနဲ႔အေတာ္တူတယ္။အာဏာကုိကန္႔သတ္လာရင္ဗမာမင္းကလက္မခံႏုိင္တာမို႔ ေနာက္ဆုံးမွာမ႐ႈႏုိင္မ႐ႈိက္ႏုိင္ျဖစ္ေတာ့မွအျဖစ္မွန္ကုိသေဘာေပါက္ၾကတာမ်ားတယ္။အဲဒီအခါမွာ အခ်ိန္လြန္ၿပီးေရာဂါကၽြမ္းေနၿပီ။ေနရာတကာမွာအာဏာရွင္ဘုရင္ကႀကီးစုိးေနတာမုိ႔မေက်နပ္ရင္ ပုန္ကုန္႐ုံကလြဲၿပီး အျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့ပါ။

ဗမာမင္းဟာအာဏာ႐ူးပဲ။မင္းက်င့္တရား(၁၀)ပါးထဲက‘အ၀ိေရာဓန’တရားကိုကုန္းေဘာင္ေခတ္စာေပမွာ အထူးေဖာ္ျပတယ္။အဓိပၸာယ္ကအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူဟာရဟန္းရွင္နဲ႔ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ဆန္႔က်င္ၿပီး မလုပ္ရဘူးလုိ႔ဆုိတာပဲ။ျပည္သူ႔ဆႏၵဆန္႔က်င္တဲ့အစုိးရကုိျပည္သူလူထုကပဲဖ်က္ဆီးပစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေယာအတြင္း၀န္ဦးဖုိးလႈိင္ေရးတဲ့ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္းကဆိုတယ္။ဒီက်မ္းဟာသီေပါမင္းကုိဆုံးမဖုိ႔ေရးတဲ့ က်မ္းျဖစ္တယ္။ဘုရင္႐ူးသန္းေရႊပ်ဥ္းမနားၾကပ္ေျပးေရာက္သြားတာလဲျပည္သူ႔ရန္ေၾကာက္လု႔ိပဲ။ ပုဂၢိဳလ္ကုိးကြယ္မႈကုိအေျခခံၿပီးဘုရင္စနစ္တည္ေဆာက္တာကုိဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ဗိုလ္သန္းေရႊတုိ႔က သက္ေသျပေနတယ္။အခုအထိေတာ့ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဓေလ့ဟာပုဂၢိဳလ္ကုိးကြယ္မႈအဆင့္ပဲရွိေနေသးတယ္။