ႏိုင္ေငြသိမ္း
ၾကာသပေတးေန႔၊ဇြန္လ၁၀ရက္၂၀၁၀ခုႏွစ္၁၄နာရီ၄၇မိနစ္ .
‘ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ သတိျပဳရမည့္ အခ်က္မ်ားအေပၚ အၾကံျပဳခ်က္’
တိုင္းရင္းသားမ်ား(လူနည္းစုမ်ား)၏ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍အေတြ႔အၾကံဳကို တင္ျပလုိက္ပါသည္။သင္ခန္းစာယူစရာရွိလွ်င္ယူပါ၊ပစ္ပယ္စရာရွိလွ်င္ပစ္ပယ္ပါ၊ဗဟုသုတအေနျဖင့္ တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားျပဳလုပ္ရာတြင္မိမိကိုယ္ကို မိမိရပ္တည္ျခင္းထက္ျပည္မရွိအဖြဲ႔အစည္းအေပၚပိုမိုအားထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။သို႔ေသာ္၁၉၄၇ခုႏွစ္ ပင္လုံညီလာခံအစတြင္ရွမ္း၊ကခ်င္၊ခ်င္းတုိင္းရင္းသားမ်ားကမိမိတုိ႔အမ်ဳိးသားခ်င္းအေပၚအထူးအမွီသဟဲ ျပဳၾကသည္ကိုေတြ႔ရွိရပါသည္။ရွမ္းျပည္တြင္ဖြဲ႔စည္းထားေသာရွမ္းျပည္ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔(ရပလ) သည္သာျပည္မရွိႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပဳခဲ့သည္ကိုေတြ႔ရသည္။
၁၉၄၈ခုႏွစ္လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ရွမ္း၊ကခ်င္၊ခ်င္းတုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ျပည္မႏွင့္ပိုမိုရင္းႏွီးလာၿပီး ျပည္မႏွင့္ႏုိင္ငံေရးအဆက္အသြယ္လုပ္ကာမဟာမိတ္အဖြဲ႔၊လက္ေအာက္ခံအဖြဲ႔အျဖစ္ဆက္သြယ္ ခံယူလာၾကသည္။နဂိုျပည္မရွိတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားလည္းထုိနည္းတူစြာပင္၊ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကတုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္မိမိကိုယ္ကိုမိမိအားကုိးလိုစိတ္အားနည္းလ်က္ရွိေနၿပီး ေရရွည္တြင္ခန္းေျခာက္သြားႏုိင္သည္ကိုျပေနသည္။တုိင္းရင္းသားမ်ားထဲတြင္လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္ ပထမအၾကိမ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ရခုိင္ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕တသီးပုဂၢလအျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္ကိုလြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးပထမအၾကိမ္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲစာရင္းတြင္ ေတြ႔ရွိရသည္။
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ရခိုင္အမ်ဳိးသားမ်ားက ရခုိင္တုိင္းရင္းသားမ်ား ညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႔ (ရတည)အေနျဖင့္ျပည္မရွိႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္မေပါင္းဘဲဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္ကိုေတြ႔ရွိရသည္။ ဤလုပ္ရပ္ကတုိင္းရင္းသားပါတီတရပ္သည္မိမိဘာသာမိမိေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပသလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။၁၉၆ဝခုႏွစ္အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦးကလည္း မိမိဘာသာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္။
တုိင္းရင္းသားပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏႐ုပ္လံုးသည္၁၉၅၈ခုႏွစ္၊ဖဆပလအကြဲတြင္ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာသည္။ေဆြ-ၿငိမ္း(တည္ၿမဲ)အုပ္စုဝင္ေဒါက္တာေစာလွထြန္း(ကရင္ျပည္နယ္ဝန္ၾကီး)၊ဦးဇန္ထားဆင္ (ကခ်င္ျပည္နယ္ဝန္ၾကီး)၊ဦးရွိန္ထန္း(ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဝန္ၾကီး)၊ေစာေအာင္ဒင္(ပါလီမန္အတြင္းဝန္-ပင္လယ္ေရေၾကာင္း)၊ဦးထြန္းေအာင္(ခ်င္းေရးရာ)၊ေစာခ်စ္သန္း(ကရင္ျပည္နယ္)၊ဒူးဝါးလဝမ္ (ကခ်င္ျပည္နယ္) တုိ႔ ဖဆပလအဖြဲ႔မွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။
၁၉၅၈ခုႏွစ္ဇြန္လ၄ရက္ေန႔တြင္အသစ္ဖြဲ႔စည္းလုိက္ေသာသန္႔ရွင္းဖဆပလအဖြဲ႔တြင္ဝန္ၾကီးသစ္၅ဦးမွာ ေစာလူလူ(ဖာပြန္အေရွ႕ပိုင္းလူမ်ဳိးစု၊ကရင္ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးဌာန)၊ဒူးဝါးေဇာ္ရစ္(ျမစ္ၾကီးနား၊ကခ်င္ျပည္နယ္ ဝန္ၾကီးဌာန)၊ဦးေက်ာ္မင္း(စစ္ေတြ၊ဘ႑ာေရးဝန္ၾကီးဌာန)၊ဦးေမာင္ေက်ာ္ဇံ(စစ္ေတြအလယ္ပိုင္းလူမ်ဳိးစု၊ တရားေရးဝန္ၾကီးဌာန)၊ဦးေရႊၾကိဳင္(သံတြဲလူမ်ဳိးစု၊ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဝန္ၾကီးဌာန)ႏွင့္ ဝန္ၾကီးေဟာင္းမ်ားစဝ္ခြန္ခ်ဳိ(ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနႏွင့္ရွမ္းျပည္နယ္ဝန္ၾကီး)၊စဝ္ဝÀ (ကယားျပည္နယ္ဝန္ၾကီးဌာန)၊ဦးဇာရဲလွ်ံ(ခ်င္းေရးရာဝန္ၾကီးဌာန)၊ဦးေအာင္ပ(ေရေၾကာင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပေလေၾကာင္းဌာနႏွင့္က်န္းမာေရးဝန္ၾကီးဌာန)၊စဝ္ထြန္းေအး(လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားမွတ္ပံုတင္ဝန္ၾကီးဌာန) တုိ႔ တုိင္းရင္းသားမ်ား ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၆ဝျပည့္ႏွစ္၊ေဖေဖာ္ဝါရီလ၆ရက္ေန႔တြင္အိမ္ေစာင့္အစုိးရကက်င္းပေပးေသာအေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္တည္ၿမဲအုပ္စုဝင္တပ္မေတာ္အရာရွိၾကီးမ်ားကတည္ၿမဲအႏုိင္ရရွိေစရန္တုိင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ကရင္-ကခ်င္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ မဲထည့္ခိုင္းျခင္း၊ မဲလိမ္ျခင္း၊ မဲခိုးျခင္းမ်ားကို စစ္အာဏာသံုး၍ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ၎ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ တပ္မေတာ္တြင္းမွ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္၊ ဗိုလ္မႉးၾကီး၊ ဒု-ဗိုလ္မႉးၾကီးမ်ားကို တပ္မေတာ္မွ အၿငိမ္းစားေပးျခင္း၊ အရပ္ဘက္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႔ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။
ဤကဲ့သုိ႔ျပည္မရွိအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊အထူးသျဖင့္သန႔္ရွင္း(ပထစ)၊တည္ၿမဲ(ဖဆပလ)တုိ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့သည့္အတြက္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္၁၉၆၁ခုႏွစ္ဇြန္လ၈ရက္ေန႔မွစ၍၁၆ရက္ေန႔အထိ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕စားၿမိန္ရိပ္သာတြင္က်င္းပေသာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား အစည္းအေဝးသုိ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္၊ကရင္ျပည္နယ္၊ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ခ်င္းဝိေသသတုိင္းတုိ႔မွကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ ျပည္နယ္ေပးမည္ဟုဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုထံမွကတိရထားေသာမြန္ႏွင့္ရခုိင္တုိ႔မွကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊စုစုေပါင္း ၂၂၆ ဦးႏွင့္ ေလ့လာသူေပါင္း ၁ဝ၄ ဦး ညီလာခံတက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏တန္းတူေသာျပည္ေထာင္စုမူကိုသန္႔ရွင္း(ပထစ)၊တည္ၿမဲ(ဖဆပလ)အဖြဲ႔တုိ႔က လက္မခံလုိၾကသျဖင့္သန္႔ရွင္း(ပထစ)ဝန္ၾကီးဒူးဝါးဆင္ဝါးေနာင္ႏွင့္ခ်င္းဝန္ၾကီးဇာရဲလ်န္တုိ႔ကသန္႔ရွင္း (ပထစ)မူအရတန္းတူေသာျပည္ေထာင္စုမူကိုဆန္႔က်င္ၾကသည္။ကရင္ျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေအစိုးျမင့္ကလည္းညီလာခံတက္ေရာက္ၿပီးတည္ၿမဲ(ဖဆပလ)မူအရသြယ္ဝိုက္ေသာနည္း၊ တုိက္႐ိုက္နည္းမ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္တုိက္ခိုက္ပါသည္။
သို႔ေသာ္အေျခအေနမလွ၍ေနာက္ဆံုးတာဝန္ယူထားေသာျပည္နယ္မ်ားညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႔၏ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးအဖြဲ႔မွႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။ျပည္နယ္မ်ားညီလာခံတြင္တည္ၿမဲ(ဖဆပလ)ႏွင့္မဟာမိတ္ျပဳေဆာင္ရြက္ေနေသာကခ်င္အမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဦးဇန္ထားဆင္၊ဒူးဝါးေဇာ္လြန္းတုိ႔ကတည္ၿမဲ(ဖဆပလ)ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဆန္႔က်င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ေဖာ္ျပလုိသည့္အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ျပည္မရွိႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လွ်င္ သတိထားရန္ လိုသည္။
(၁) လက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္ ပူးေပါင္းျခင္း၊
(၂) မဟာမိတ္ျပဳျခင္း၊
(၃) တပ္ေပါင္းစုတြင္ ဝင္ေရာက္ျခင္း။
ယင္းတုိ႔အနက္(၁)ႏွင့္(၂)သည္မိမိတုိ႔၏တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးမ်ားဆံုးရံႈးမည္။အမွတ္(၃) ျဖစ္သည့္ တပ္ေပါင္းစုျဖင့္ဖြဲ႔စည္းျခင္းသည္တပ္ေပါင္းစုအတြင္းတူညီေသာအခြင့္အေရးရရွိျခင္းေၾကာင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္သင့္ေလ်ာ္ပါသည္။တပ္ေပါင္းစုနည္းျဖင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွသာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းမွန္ကန္ေပမည္။တပ္ေပါင္းစုအတြင္းအဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ပါဝင္ေသာအဖြဲ႔တုိင္းသည္ ၾကီးသည္ငယ္သည္မခြဲျခားဘဲတူညီေသာအခြင့္အေရးရရွိၾကပါသည္။သုိ႔ေသာ္သတိျပဳရမည္မွာ တပ္ေပါင္းစုအတြင္းအင္အားၾကီးေသာအဖြဲ႔ကအဖြဲ႔ၾကီး ေရာဂါတက္ၿပီး တပ္ေပါင္းစုကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ရန္ ျပဳလုပ္တတ္သည္။ ဤသို႔ျဖစ္လွ်င္ တပ္ေပါင္းစုလည္း ဇိဝိန္ခ်ဳပ္ ပ်က္စီးသြားရေတာ့သည္။
တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္၁၉၈၈ခုႏွစ္အေရးေတာ္ပံုေနာက္ပုိင္းေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒအရ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပံုတင္ခြင့္ဥပေဒထြက္လာေသာအခါမိမိတို႔လူမ်ဳိးအလိုက္ပါတီေပါင္း၂ဝေက်ာ္ ေပၚလာၿပီး အားလံုးနီးပါးျပည္ေထာင္စုတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(UNLD)ကို ပူးေပါင္းဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။အခ်ဳိ႕တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္သူမ်ားသည္ျပည္မပါတီတြင္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ အနည္းစုသာ ျဖစ္ပါသည္။
နဝတက်င္းပေပးခဲ့ေသာ၁၉၉ဝျပည့္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးႏိုင္ငံေရးပါတီ၁၈ဖြဲ႔ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း၆၇ေယာက္ရရွိခဲ့သည္။ဤျဖစ္ရပ္သည္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားျပည္မရွိႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားအေပၚမမီခိုဘဲမိမိအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတပ္ေပါင္းစုတြင္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း၏အႏွစ္သာရကိုသိရွိခဲ့ၾကရသည္။မိမိတုိ႔၏ လူမ်ဳိးမ်ားအေပၚႏွင့္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ဆႏၵမ်ဳိးေစ့ခ် ေဆာင္ရြက္ျခင္း အခြင့္အလမ္းႏွင့္ အက်ဳိးေက်းဇူး ရလဒ္ေကာင္းကို သိရွိလာသျဖင့္ ဆက္လက္၍ ဤလုပ္ငန္းစဥ္အတုိင္း ေဆာင္ရြက္သြားၾကမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
ျပည္မပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားပါတီႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအက်ဳိးကိုေဆာင္ရြက္လိုေသာ္လည္းမိမိတို႔ပါဝင္ေနေသာအဖြဲ႔အစည္း၏ လမ္းစဥ္အတုိင္းသာလုိက္လုပ္ရသည္ျဖစ္၍မိမိဆႏၵရွိလုိလားေသာတုိင္းရင္းသားကိစၥမ်ားကို အျပည့္အဝေဆာင္ရြက္ရန္မျဖစ္ႏုိင္ေသာအေျခအေနကိုေတြ႔ရွိရသည္။ဤကဲ့သုိ႔ေသာျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ ျပည္မႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာပါတီမ်ား၊ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏အေတြ႔အၾကံဳအရသိရွိခဲ့ရပါသည္။အထူးသျဖင့္ ၁၉၆၁ခုႏွစ္ေတာင္ၾကီးတြင္က်င္းပခဲ့ေသာျပည္နယ္မ်ားညီလာခံတြင္ပထစတုိင္းရင္းသားဝန္ၾကီးမ်ား၊ ဖဆပလ(တည္ၿမဲ)ဝင္တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္မိမိတုိ႔ပါဝင္ေနေသာပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ လမ္းစဥ္အတုိင္း ေျပာဆုိလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မ်ားက ထင္ထင္ရွားရွား သာဓကျပလ်က္ ရွိခဲ့သည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင့္တင္ျပလုိသည္မွာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္မိမိတို႔တိုင္းရင္းသားအက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္မိမိကိုယ္ကိုမိမိအားကိုး၍တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းျခင္းသာလွ်င္အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေပသည္။ျပည္မရွိပါတီမ်ားႏွင့္သာတူညီမွ်ေသာအခြင့္အေရး၊တုိင္းရင္းသားမ်ားရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈအေပၚ ေလ့လာသံုးသပ္ တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႔စည္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သင့္ပါေၾကာင္း။
တင္ျပသူ
ႏုိင္ေငြသိမ္း
(တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈတြင္ ဆယ္စုႏွစ္ ၄ စု ပါဝင္ခဲ့သူ)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten