မုိးယံ Wednesday, June 09, 2010
.“ေဒါင္…ေဒါင္…ေဒါင္…”ဆိုသည့္ ေက်ာင္းတက္ ေခါင္းေလာင္း ထိုးသံႏွင့္ အတူ စာသင္ေက်ာင္း အတြင္းသို႔ ေျပးလႊား ဝင္ေရာက္ သြားေသာ အျဖဴအစိမ္း ဝတ္ဆင္ထားသည့္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား ေလးမ်ားကို မ်က္စိ တဆံုး ေငးေမာၿပီး ေဒၚဇင္မာဦး တေယာက္ သက္ျပင္း ခ်လုိက္မိသည္။
“ကေလးေတြ ဖတ္စာအုပ္ မပါသြားဘူး။ ေစ်း အရမ္းႀကီးလို႔ အျပင္မွာလည္း မဝယ္ႏိုင္ဘူး။ ေက်ာင္းကိုသာ ပို႔လိုက္တာ၊ဘာမွမျပည့္စံုလို႔စိတ္မခ်ျဖစ္ေနတာ”ဟု ေဒၚဇင္မာဦးကေက်ာင္းၿခံစည္း႐ိုးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဆိုသည္။
သန္လ်င္အထက၂ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျမင္ကြင္း(ဓာတ္ပံု-ကိုခုိင္)
ဆင္ေျခဖုံး ေက်ာင္းတခုတြင္ သူ၏သား ၃ ဦး ပညာသင္ႏိုင္ေရးသည္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ အရြယ္ ေဒၚဇင္မာဦး အတြက္ မဟာ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနသည္။
ဤေသာကမီးကုိ သူတေယာက္တည္း ႀကံဳေတြ႔ေနရျခင္း မဟုတ္ေပ။
ေက်ာင္းသား မိခင္တဦးျဖစ္သူ ေဒၚဥမၼာကလည္း “ေတာင္းလိုက္တာ၊ ေတာင္းလိုက္တာကို မေျပာနဲ႔။ ေက်ာင္း စ အပ္ကတည္းက အလွဴေငြ မေကာက္ဘူး ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ေအာက္က ေနၿပီး ဘာေၾကး ညာေၾကးေတြ ေတာင္းတာ၊ တံျမက္စည္း ဝယ္ေပးပါ၊ ေသာက္ေရခြက္ ဝယ္ေပးပါ ဆိုတာေတြနဲ႔ တႏွစ္လံုး နပန္းလံုးရၿပီ” ဟု ေျပာသည္။
ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္တြင္ မိဘမ်ားထံမွ ထြက္ေပၚလာတတ္သည့္ “အတန္းပိုင္ ဆရာမက သူ႔ဆီ က်ဴရွင္ မယူရင္ ကေလးေတြကို မၾကည္ဘူးေတာ္” ဟူေသာ အသံကို ေဒၚဥမၼာ ထံမွလည္း ၾကားရသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ေငြေၾကး ေျမာက္ျမားစြာ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွွံရေသာ ပညာသင္ႏွစ္ တခု အစျပဳေလသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိဆင္ေျခဖုံးေက်ာင္းမ်ားတြင္ထုိသုိ႔ခက္ခဲေနေသာ္လည္းနာမည္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရရန္က်ပ္၃သိန္းမွ၁ဝသိန္းဝန္းက်င္သုံးရေၾကာင္း၊ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရၿပီးေနာက္ဆက္တြဲ ကုန္က်ေငြ မ်ားစြာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“တဦးနဲ႔တဦးအၿပိဳင္ေပါ့၊ေက်ာင္းမွာလိုအပ္တာဆိုလည္းအၿပိဳင္လွဴၾကတယ္၊ေက်ာင္းကအတန္းပိုင္ ဆရာမဆီမွာက်ဴရွင္ထားတဲ့အျပင္၊အျပင္ကနာမည္ႀကီးစာက်က္ဝိုင္းေတြမွာလည္းက်ဴရွင္ထားေပးၾကရ တာ” ဟုနာမည္ႀကီးေက်ာင္းဒဂံုအထက၁မွေက်ာင္းသားတဦး၏ မိခင္ေဒၚတင္တင္ခိုင္ကရွင္းျပသည္။
ဒဂံုအထက၁ေက်ာင္းသားမိဘတဦးက“သူ႔အေမကအလွဴေငြ၃သိန္းထည့္သြားတယ္ေလ၊ ကိုယ့္သားသမီး မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ကိုယ္ကလည္း၅သိန္းလွဴပစ္လိုက္တယ္”ဟုေျပာသည္။ထုိေက်ာင္းတြင္သူက့ဲသုိ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ ေနေသာ မိခင္မ်ားလည္း ရာႏွင့္ခ်ီ ရွိေနသည္။
ထုိသုိ႔ ၿပိဳင္ဆုိင္ေနစဥ္ ရန္ကုန္ ဆင္ေျခဖုံးမွ ေဒၚဇင္မာဦး တေယာက္ ဖတ္စာအုပ္ တစံုအတြက္ က်ပ္ ၂၅ဝဝ အကုန္ မခံႏုိင္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနသည္။
သန္လ်င္အထက၂ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျမင္ကြင္း(ဓာတ္ပံု-ကိုခုိင္)
“ေက်ာင္းမွာဖတ္စာအုပ္တစံုမွက်ပ္ ၉ဝဝ၊ ေက်ာင္းအပ္တဲ့ေန႔ကဝယ္ေတာ့ဆရာမက အိမ္မွာထားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္မွဝယ္ေတာ့ဆိုလို႔ေက်ာင္းဖြင့္မွဝယ္တာ ကုန္သြားၿပီတဲ့။ ေနာက္တသုတ္မွ ဝယ္ေတာ့ တဲ့။ ေနာက္တသုတ္ကႏွစ္ဝက္ေက်ာင္းပိတ္ခါနီးမွရတာ၊အျပင္မွာေစ်းႀကီးတယ္ေလ”ဟု ေဒၚဇင္မာဦးက ေဘးတြင္ ေရာက္ရွိလာေသာ ေက်ာင္းသားမိဘ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ကို မေမာတမ္း ေျပာျပေနသည္။
အသက္ ၅ဝ ဝန္းက်င္ရွိ အၿငိမ္းစား ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီး တဦးကလည္း “က်မတို႔ ငယ္ငယ္က ပညာေရးလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အခုေခတ္က ေငြရွိမွ ပညာေကာင္း သင္ႏိုင္တာ၊ ဒီေခတ္ ဆရာေတြက ေငြတခုပဲ ၾကည့္တာမ်ားတယ္” ဟု သုံးသပ္ျပသည္။
စာသင္ၾကားျခင္းအျပင္ ေငြတြင္းတူးရန္ ရုန္းကန္ေနရေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားတြင္လည္း ထုိေဝဖန္ခ်က္မ်ားကုိ တုံ႔ျပန္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ အသင့္ ရိွေနသည္။
“ရတ့ဲ လစာနဲ႔ ေနထိုင္ စားေသာက္လို႔ အဆင္ မေျပဘူးေလ၊ အခ်ိန္ပို က်ဴရွင္ျပမွ အဆင္ ေျပၾကတာ” ဟု ၎တုိ႔က ရွင္းျပသည္။
အပုိဝင္ေငြအတြက္ ထုိသုိ႔ ရွာေဖြသူမ်ား ရိွသက့ဲသုိ႔ က်ဴရွင္ေပးျခင္းကုိ စီးပြားျဖစ္ လုပ္ကုိင္သူ ဆရာ ဆရာမမ်ားလည္း ရိွေနသည္။
လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းက အေျခခံ လူတန္းစားမ်ား အေပၚ ရုိက္ခ်က္ ပုိမုိ ျပင္းထန္သည္။ ရန္ကုန္မွ ေက်ာင္းေန အရြယ္ အမ်ားအျပားမွာ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လုပ္ငန္းခြင္သို႔ ေရာက္သြားၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။
“မနက္ ေက်ာင္းတက္ၿပီး ညေန ဘီယာဆုိင္ေတြမွာ ဒါေတြ လိုက္ေရာင္းတယ္၊ ေက်ာင္းလည္း တက္တယ္၊ အိမ္ကိုလည္း ပိုက္ဆံ ရွာေပးတယ္” ဟု လက္ဖက္ထုပ္၊ ငါးေျခာက္ထုပ္ေလးမ်ား လိုက္လံေရာင္းခ်ေနေသာ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ အရြယ္ ေမာင္ေအာင္ဦးက ငါးေျခာက္ထုပ္ေလးမ်ားကို ပန္းကန္ျပားထဲ ေဖာက္ထည့္ရင္း ရွင္းျပသည္။
“ဆရာဝန္ ျဖစ္ရင္ ေတာ္ၿပီ” ဆိုေသာ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ ေမာင္ေအာင္ဦး တေယာက္ အၿမဲ ရယ္လ်က္ ေစ်းေရာင္းေနႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သန္လ်င္အထက၂ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျမင္ကြင္း(ဓာတ္ပံု-ကိုခုိင္)
ကေလးငယ္မ်ား စာသင္ခန္း အျပင္ဘက္ ေရာက္ေနျခင္းကုိ ရန္ကုန္ တၿမိဳ႕တည္းတြင္သာ ေတြ႔ရျခင္း မဟုတ္ေပ။
နာဂစ္ မုန္တုိင္းဒဏ္ ခံခ့ဲရသည့္ ဧရာဝတီတိုင္းမွ ေက်းရြာမ်ားတြင္လည္း ယခုႏွစ္ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္သူ ဦးေရ ေလ်ာ့နည္းသြားေၾကာင္း ကုလသမဂၢ အရာရိွတဦးက ေျပာသည္။
“အခမဲ့ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို႔ေတြ လုပ္ေပးထားတယ္၊ မိဘေတြရဲ႕ စီးပြားေရး အဆင္ မေျပေတာ့ ကေလးေတြက အဲဒီ ေငြရွာတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ဝင္လုပ္ကုန္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္း မတက္ႏိုင္တာ ပါတယ္” ဟု ၎က ဆိုသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္း အထိ ေက်ာင္းလခ အခမဲ့ သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သူငယ္တန္း ေက်ာင္းသားတဦး ေက်ာင္းအပ္ခမွာ အနည္းဆံုး က်ပ္ ၈ဝဝဝ ျဖစ္ေနသည္။ က်ပ္တသိန္း အထက္ ေပးရေသာ ေက်ာင္းမ်ားလည္း ရွိသည္ဟု ဆုိသည္။
“ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီဆို ကိုယ့္ကေလး လူတန္းေစ့ ေက်ာင္း တက္ႏိုင္ဖုိ႔ မိဘေတြ ေတာ္ေတာ္ ရုန္းရတယ္” ဟု ေဒၚဥမၼာက ညည္းတြားၿပီး ရွင္းျပသည္။
ပညာေရႊအုိး လူမခုိး ဟူေသာ စကားကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ယခင္က က့ဲသုိ႔ မၾကာခဏ မၾကားရေတာ့ေပ။ ယခုေခတ္မွာ ေရႊအုိးရိွမွ ပညာရေသာေခတ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ေဒၚဇင္မာဦးက ေျပာသည္။
Geen opmerkingen:
Een reactie posten